✍️مصطفی تاجزاده
این مطلب مروریست تیتروار بر اشتباهات گاها بزرگ دهه اول انقلاب اسلامی که حال و روز این روزهای سرزمینمان را اینگونه که هستیم رقم زد:
تروریزم کور و گسترده فرقه رجوی همراه با جنگ تحمیلی از عوامل تاثیرگذار حرکت به سوی تکصدایی بودند!
به رای گذاشتن قانون اساسی یکی از بدیعترین حرکتهای انقلاب بود. متاسفانه بزرگترین خطا گنجاندن ولایت فقیه در قانون اساسی بود.
من با فرض درستی نظریه ولایت فقیه با گنجاندن آن در قانون اساسی مخالفم زیرا مسیر انقلاب را از جمهوریت به سمت سیستمی یک نفره، مادامالعمر و با اختیارات گسترده، بدون پاسخگویی هدایت کرد.
چه نهادی قرار است بر ولی فقیه نظارت کند؟ قطعا تنها مجلس خبرگان میتواند و حال صلاحیت نمایندگان آن مجلس را چهکسی تعیین میکند؟ فقهای شوراینگهبان همگی منصوب ولیفقیه هستند!
قلع و قمع شورای نگهبان در انتخابات مجلس خبرگان در انتخابات دیگر دیده نمیشود و تقریبا ۸۵٪ کرسیهای خبرگان رهبری قبل از انتخابات مشخص میشوند!
همین مجلس خبرگان پالایش و تصفیهشده نیز اجازه سوال کردن حتی ازنهادهای زیر نظر رهبری را ندارد، سوال از رهبری بماند…
(حتی مجلس شورای اسلامی نیز از حق تصویب قانون یا انجام تحقیق و تفحص درباره نهادهای زیر نظر رهبری بدون اجازه ایشان محروم شده است!)
حکومتیکردن صداوسیما از خطاهای بزرگ نسل انقلاب بود
بزرگترین دلیل اقبال به رسانههای فارسی زبان خارجی، ناکارآمدی و تکصدایی رسانه به اصطلاح ملی است…
(مطبوعات و احزاب از ترس توقیف و انحلال جرات نقد عملکرد رهبر را ندارند و صداوسیما نیز انگار وظیفهای جز مجیزگویی از رهبر رسالتی برای خود نمیبیند)
تداوم اشغال سفارت امریکا دیگر خطای ما بود که یک اقدام اعتراضی چند ساعته بیش از یکسال ادامه یافت و آثار بسیار نامطلوبی بجاگذاشت.
ادامه جنگ بعد از فتح خرمشهر اشتباهی بسیار بزرگ و فرصتسوزی گستردهای بود، اگر جنگ در سال۶۱ پایان مییافت علاوه بر دریافت غرامتهای جنگ، شاید فرصت مییافتیم به تکثر آرا و دموکراسی توافقی برسیم.
اعدامهای سال۶۷ که بدون هیچگونه توجیه قانونی صورت گرفت یکی از بزرگترین خطاها بود، درست است که با یک سازمان تروریستی رودررو بودیم اما زندانیان محاکمه شده بودند.
در تجدید نظر قانون اساسی مرتکب اشتباه شدیم و اختیارات بیشتری را به رهبر بعدی دادیم که نباید میدادیم.