سهراب سهیلی
کارگران هفت تپه و فولاد خوزستان
بیش از بیست روز است که اعتصاب و تظاهرات می کنند.
آنها ۶ ماه است که حقوق شان را دریافت نکرده اند.
نه مدیرعاملان خصوصی کارخانه نیشکر پاسخو هستند و نه دولت.
منطقا اگر شرکتی دولتی نیست
باید همان بخش خصوصی پاسخگوی نیازهای کارگرانشان باشد.
اما چرا اعتراض کارگران از بخش خصوصی به دولت و حکومت عدول کرده است؟
و چرا دیگر پول ، خواست و مطالبه آنها را برآورده نمی کند.
پاسخ پرسش اول این است:
به علت ضعف دموکراسی در کشور،
بخش خصوصی نمی تواند خصوصی باشد.
یعنی بخش خصوصی به اسم خصوصی بودن،
به شبکه رانت حکومتوصل است.
و چون این شبکه از دل حکومت و دولت بیرون می آید،
بخش خصوصی فقظ ظاهرا خصوصی و مستقل است.
اما در باطن و واقع کاملا دولتی و حکومتی است.
مانند شرکتهای خصوصی که در دست سپاه هستند.
پاسخ پرسش دوم:
کارگران مطالبه اصلی و ابتدایی شان اقتصادی است.
هر کارگری از نابرابری بین کارگر و کارفرما گله دارد.
از حقوق اندک خود اعتراض دارد.
از پرداخت نشدن به موقع حقوق خود شکایت دارد.
اما کارگران اگر متحد شوند،
می توانند خواست خود را از صرف اقتصادی به سیاسی تبدیل کنند.
اسماعیل بخشی را دستگیر کردند
و این عامل تغییر مطالبه کارگران هفت تپه و فولاد شد.
آنها دیگر فریاد می زنند:
کارگر زندانی آزاد باید گردد.
مانند شعار زندانی سیاسی آزاد باید گردد.
یا دانشجوی سیاسی آزاد باید گردد.
این تغییر ماهیت شعار،
می تواند عواقب بسیار سنگینی داشته باشد
اگر حکومت به مطالبات آنها توجه نکند.
نگام ، ناگفته های ایران ما