پایگاه خبری / تحلیلی نگام – ✍️اسکندر اسکندری
حیرت انگیز است سرزمین زرخیز و ثروتمند خوزستان، تشنه و تفتیده به نفرین بی کفایتی مدیران و مسئولان گرفتار آمده و در حالیکه بزرگترین و بیشترین رودهای پرآب در این دشت پهناور در جریان بود، اینک تلی از خاک و خاشاک و ریزگردها چونان عذاب آزار دهنده بر وجدان دلسوزان سنگینی می کند.
گرسنگی مردم غیور سیستان و بلوچستان که سالها داغ تشنگی و سؤمدیریت را بر پیشانی خود دارند، مظلومانه رنج بی چیزی و مصیبت فقر را بر جان خود لمس می نمایند…..
وقتی به سد های ساخته شده بعد از انقلاب می نگریم که آمار آن از سد بزرگ تا متوسط بیش از هزار مورد شده است در حالیکه قبل از انقلاب کمتر از بیست و پنج مورد بوده، پرسش مخوف و حیرت انگیز بر روح و روان اهل خرد و عقلا موجب حزن و اندوه و کلافگی می شود
چه کسانی باید به پرسش عظیم پاسخ بدهند..؟ کدامین دست های پنهان به ناکارآمدی ویرانگر متهم هستند؟
چه اتفاقی افتاده که با این حجم عظیم ذخیره آب، همچنان اژدهای سیری ناپذیر عطش و تشنگی، دهن گشوده و لهیب هولناک دوزخ بر زندگی ایرانیان، شعله افکنده..؟
امروز به کفایت بی کفایتی، منابع سرشار ملی در حوزه نفت و گاز و پتروشیمی، در عرصه طبیعت و حوضه های آبریز رودخانه ها و تالاب ها و دریاچه ها و جنگل ها و خاک به ویرانی کشانده شده است؟
ذهنیت نادرست خودکفایی در عرصه کشاورزی و صنعتی نه تنها ما را از وابستگی اقتصادی به جهان نرهانیده بلکه امروز علائم بالینی این خطای بزرگ تاریخی خود را نمایان کرده و با نابودی سفره های آب زیرزمینی و نشست زمین و تخریب خاک و محیط زیست، می رود تا تمامیت هستی مردم به کویر نابودی تبدیل شود
جمعیت امروز ایران ، اندکی بیش از دو برابر است و توسعه صنایع هم هرچند رشد فزاینده داشته اما ذخیره میلیارد ها متر مکعب آب در پشت سد ها، منطقا باید پاسخگوی نیازهای وارده باشد،
اما چرا و باز هم چرا تشنگی، گرسنگی، فقر و ویرانی سراسر کشور را مورد تهدید جدی قرار داده است و فاجعه آخرالزمانی را به نمایش در آورده است..؟