مصطفی معین
از اولین بار که در سال ۱۳۶۱ تاسیس “دانشگاه آزاد اسلامی” در خطبه نماز جمعه اعلان گردید، این انتقاد وارد بود که چرا در چارچوب قوانین و مقررات آموزش عالی کشور اقدام نشده است!
این موضوع و خودسری های دانشگاه در زمینه های مختلف آموزشی، اعطای بی ضابطه مدرک “آزاد از ضوابط و مقررات آموزش عالی”، مسائل فرهنگی و حتی سیاسی باعث شد که موضوع “دانشکاه آزاد!”
سال های طولانی به عنوان یک چالش از نظر ضعف کیفیت علمی، گسترش بی ضابطه واحدهای آن و نیز استفاده های سیاسی و کاسبکارانه اقتصادی از آن در موقعیت هائی مانند انتخابات مطرح باشد!
هرچند طی سال های بعد بتدریج مدیریت آن دانشگاه موظف به ارتقای کیفیت آموزش و پژوهش و رعایت حداقلی مقررات آموزش عالی گردید ولی مدیریت دانشگاه در همه دولت های گذشته و حال بیشتر از آنکه صلاحیت و یا مقبولیت علمی داشته باشد، صبغه سیاسی یا امنیتی داشته است! چیزی که با طبیعت دانشگاه به عنوان یک نهاد مدنی مستقل و آزاد علمی در تعارض ذاتی است!
اگر به آرشیو روزنامه ها در زمان تصدی اینجانب در وزارت فرهنگ و آموزش عالی و نیز وزارت علوم و تحقیقات و فناوری مراجعه کنید به انتقادها و هشدارهائی که نوعا”(به خاطر پشتوانه های سیاسی و اتکای به قدرت مقامات!) بدون پاسخ گذاشته می شد آگاهی بیشتری خواهید یافت! فاجعه درگذشت دانشجویان جوان در حادثه هولناک سقوط اتوبوس فرسوده نیز می تواند نشانه ای از اینگونه نگاه های ابزاری نسبت به نهاد دانشگاه و دانشجو است!
????????????????
اینجانب به سهم خود به خانواده های داغدار فرزندان مظلوم و عزیز ملت ایران تسلیت می گویم. امیدوارم که بلکه این فاجعه نقطه عطفی باشد برای تغییر رویکردهای ابزاری، غیر علمی و غیر اخلاقی نسبت به نهاد دانشگاه، دانشجو و بلکه “انسان” در کشور!