✍️فرهاد محبی
ساعاتی پس از اتمام انتخابات مجلس در کشور، خبر ورود ویروس کرونا به قم علنی شد. این خبر آنقدر هولناک بود تا انتخابات و منتخبین از ذهن مردم کاملا پاک شود و نمردن ،مهم ترین دغدغه آنها گردد.
بساط قرنطینه و جمود مطلق جامعه فراهم شد. کابوس مرگ در هر کوی و برزن پرسه زد و بالاترین آرزوی هرکسی، فرار از این کابوس دهشتناک گردید.
در این گیر ودار اما یک مهم به کلی فراموش شد. آن هم اینکه قبل از ورود کرنا به قم المقدسه، چه نسخه ای توسط حاکمیت برای ما پیچیده شد.
توضیح اینکه : حاکمیت که مشروعیت خود را در معادلات آبان بر باد رفته میدید، با ترور سردار توانست تا حدودی آب رفته را به جوی بازگرداند و با رد صلاحیت گسترده مخالفان، شمشیر زور را از رو ببندد. آنها با این ترفند نمایندگان مورد نظر خود را انتخاب و مترصد فرصت مناسب نشستند. از قضا بخت آنقدر با آنها یار شد تا کمترین صدای مخالفی هم اگر قرار بود بلند شود ، در هیاهوی هیولای کرونا خفه شود.
آن ترور، اما سودای دیگری در سر حاکمیت نیز پرورانده بود. سودای هولناک انتقال هسته مقاومت به درون مرزهای کشور.
این سودای پرمخاطره، نیازمند هم صدایی مطلق بود. چراکه اقتصاد بیمار ایران، رنجورتر از آن است که انتقال فوق الذکر ، علنی انجام شود.مجلس به عنوان نهادی قانونگذار نقشی کلیدی در انتقال بی سر و صدای هسته خطرناک مقاومت به درون کشور دارد. و این مهم ترین دلیل یک دست کردن مجلس آینده بود.
همان مجلسی که دست بر قضا احتمالا با پایان بحران کرونا، استارت خواهد زد.
آنهایی که از ویروس کشنده کرونا جان سالم به در ببرند خواهند دید که مصوبات مجلس پساکرونایی، به مراتب مهلک تر و خطرناک تر از ویروس کرونا خواهند بود.
مردمانی که از دست کووید ۱۹ می گریزند گرفتار کووید ۲۰ خواهند شد۰ کووید جدید از این جهت نمره ۲۰ را خواهد گرفت که هیچ درمانی ندارد و با هیچ ماده شوینده و ضدعفونی کننده ای از بین نمی رود.
بدون تردید مجلس آینده ماشین تصویب مصوبات مورد نیاز و توجه حاکمیت است. با این مصوبات فرمایشی، اندک فریاد مخالف در سینه مخالفان حبس خواهد شد. در این مجلس همان معدود نطق های اعتراضی نمایندگان نیز در بایگانی خاطرات خواهد ماند چراکه طبق معامله از قبل انجام شده، قرار بر اعتراض نیست. دستور فقط مصالحه است و مدارا.
قسمت تلخ تر ماجرا آنجاست که مردمان خسته و رنجور از نبرد نابرابر روزهای تلخ کرونا، به کمک و تدبیر وکلای خود در مجلس دلخوش کرده اند. غافل از اینکه قرار چیز دیگری است. قرار هرچه باشد اما به مصالح مردم و مملکت نیست. شاید به همین خاطر است که سید حسن و اسد و حشدالشعبی بیش از ما ، منتظر آغاز به کار مجلس جدید و مصوبات دلخواه شان هستند.
خلاصه اینکه روزهای بعد کرونا، روزگار سختی خواهد. شاید آنقدر سخت که دلتنگ روزهای وحشتناک کرونایی شویم.