پایگاه خبری / تحلیلی نگام_غفار داورپناه ورنوسفادرانی، بنیانگذار سنگبری نوین در ایران در سن ۹۲ سالگی در تهران درگذشت.
مهمترین اثر به جا مانده از آقای داورپناه، برج آزادی (شهیاد) در تهران است؛ کار انتخاب سنگ، برش و اجرا را او انجام داد و صنعت و هنر را درهم آمیخت. این برج دهههاست که برای چندین نسل ایرانیان به یادگار مانده است.
آقای داورپناه در سال ۱۳۰۸ در سده اصفهان چشم به جهان گشود و به دلیل حرفه پدرش از کودکی به سنگتراشی روی آورد.
او در ۱۱ سالگی به همراه پدر به اصفهان رفت و برای کمک به خانواده، به سنگتراشی مشغول شد.
پدرش دهقانزادهای بود که به ارتش پیوسته بود و به مدت ۱۰ سال در جمع قزاقها بود اما استعفا داد و سنگتراشی را برای امرار معاش برگزید.
آقای داورپناه در مصاحبهای که در آن زندگی صنعتی خود را شرح داده، در این باره گفته که در سال ۱۳۱۹ و همزمان با جنگ جهانی دوم که در نقاطی از ایران مردم دچار قحطی شده بودند و معیشت بسیاری در تنگنا بود، مدرسه را در کلاس چهارم ابتدایی رها کرد و برای کار به پدرش پیوست.
او بعد از شهریور ۱۳۲۰ برای کار همراه پدر به شهرهای مختلف ایران سفر کرد و سپس در چهارده سالگی به تهران رفت.
آقای داورپناه در سال ۱۳۲۷ نخستین کارگاه سنگبری را دایر کرد و این سرآغاز هفتاد سال تجربه او در صنعت سنگ ایران بود؛ او تا سال ۵۷ و همزمان با انقلاب اسلامی، چندین کارخانه سنگبری ساخت و با واردکردن آخرین فنآوریهای روز، این صنعت را گسترش داد.
در زمان اقامت در تهران، هنگامی که برای کار در پارک شهر مشغول به کار بود، با قنبر رحیمی که از او به عنوان پیشکسوت در معادن سنگ ایران یاد میشد، آشنا شد.
آنها بعدا در پروژه میدان آزادی (شهیاد سابق) با هم همکاری کردند.
اما صنعت سنگ، تنها دلمشغولی او نبود. در شهریور ۱۳۲۰ که نیروهای متفقین وارد ایران شدند و رضا شاه از پادشاهی ایران استعفا داد، با وجود شیوع قحطی و گرانی، فعالیتهای حزبی، سیاسی و مطبوعاتی در ایران گسترش یافت.