اولین بار در ۲۸ فوریه ۱۹۰۹ مراسم روز بزرگداشت زن در نیویورک برگزار شد. سال بعد کنفرانس بینالمللی زنان سوسیالیست ۸ مارس را بعنوان روز جهانی زن پیشنهاد نمود. بعد از آنکه در سال ۱۹۱۷ زنان روسی حق رأی بدست آوردند، ۸ مارس بعنوان روز جهانی زن توسط گروهها و سازمانهای چپ به رسمیت شناخته شد. سازمان ملل این روز را در سال ۱۹۷۵ به رسمیت شناخت.
دیروز، پنجشنبه هشتم ماه مارس، که روز جهانی زن بود، چند نفر از فمینیستهای ایران مقیم خارج به یاد خانم دکتر زهرا رهنورد، شیر زن در بند ما و یکی از سه رهبر شریف جنبش سبز، و دیگر زندانیان عقیدتی و سیاسی زن در ایران بودند؟ آنهائیکه برای بی اهمیتترین موضوعها اعلامیه میدهند و امضا جمع میکنند، چه اعلامیهای در این باره دادند؟ آنهائیکه حتی به اعدام متجاوزان به عنف اعتراض میکنند، در روز جهانی زن چه بیانیهای صادر کردند و در آن خواهان آزادی دکتر رهنورد [و دو همراه شجاع ایشان] و دیگر زندانیان عقیدتی و سیاسی شدند؟ من خود مخالف اعدام به هر دلیلی هستم؛ موضوع اعتراضهای یکطرفه و تبعیض آمیز این جماعت است. وقتی مادر گرامی دکتر رهنورد چندی پیش از دنیا رفتند و به دکتر رهنورد حتی اجازه شرکت در مراسم تشیع مادر خودرا ندادند، چند نفر از فمینیستهای ایرانی مقیم خارج و چند نفر از به اصطلاح مدافعین حقوق بشر به این ظلم اعتراض کردند؟ البته واضح است که چرا اپوزیسیون جنگ طلب ترجیح میدهد دکتر رهنورد و یاران فراموش شوند: رهبران شریف جنبش سبز به همراه آقای سید محمد خاتمی از وسیعترین پایگاه و محبوبیت اجتماعی برخوردار هستند.
دکتر رهنورد اولین رئیس زن یک دانشگاه در ایران بودند. مواضع ایشان همیشه بر ضدّ تبعیض بوده است. در سال ۱۳۸۹ که لایحه به اصطلاح “حمایت از خانواده” توسط مجلس تحت کنترل بنیاد گرایان مورد بحث قرار گرفت، رادیکالترین اعتراض به آن لایحه توسط دکتر رهنورد انجام شد که آنرا “لایحه تخریب خانواده” نامید. مواضع شجاعانه ضدّ دیکتاتوری ایشان از زمان جنبش سبز نیازی به بازگویی ندارد، مواضعی که دکتر رهنورد برای آن هفت سال است در زندان ظلم هستند، ولی به همراه میر حسین و آقای مهدی کروبی شجاعانه بر آنها پای میفشارند، و حتی زمانیکه شایع شد ممکن است ایشان آزاد شوند، گفتند که آزادی ایشان بدون آزادی میر حسین بی معنی است. دکتر رهنورد سال هاست که با اجباری بودن حجاب مخالف هستند و اخیرا نیز حمایت خودرا از “دختران خیابان انقلاب” در پای نقاشی خود اعلام کردند. این زندگی، این رفتار، و این مواضع را مقایسه کنید با زنانی که تا در ایران بودند خودرا به اصلاح طلبان میچسباندند، و حال که به خارج آمده اند، سعی دارند جنبش سی و چند ساله زنان ایرانی را با برنامههای مضحک در بلند گویهای جنگ طلبان و صفحات سطحی و بی بار فیسبوک مصادره میکنند، و عدهای نوکر صفت نیز مجیز آنها را میگویند.
با این امید که روز بروز بر رهنوردهای کشور ازاده شود، روز جهانی زن بر همه خانمهای ایراندوست کشور مبارک باد.