«حامد تقوی»
اگر میزان پیگیری و مطالبات یک ملت نسبت به یک اتفاق یا خبر را
ملاک اشراف و آگاهی آن ملت را به محیط بدانیم ، و در مقابل ،
بی اعتنایی و بی توجهی آن حاکمیت در مقابل آن خواسته ها
و مطالبات مردمی را ملاک نامردمی بودن آن حاکمیت ،
به نتایج اسفباری در باره ی حاکمیت جمهوری اسلامی خواهیم رسید.
با نگاهی گذرا به شبکه های اجتماعی، جمع های دانشجویی ،
فرهنگی و صنفی و … در ایران حکومت عملا در مقابل این خواسته ها
بی تفاوتی و شاید در بیشتر مواقع بدتر با سوکوب رفتار میکند.
برای اثبات این مسئله کافیست نگاهی بیندازیم
به اخبار منتشر شده ی همین چند ماه اخیر در حوزه های مختلفی اجتماعی و سیاسی.
اخبار و اتفاق ها تنهایی جایی برای حاکمیت سود دارد
که نفعی برای «حفظ خود » در آن میان باشد.
شاید تقاضای رسیدگی به مرگ مشکوک “زهرا نوید پور”
یا درخواست رسیدگی به مطالبات ورشکستگان مالی
یکی از عینت یافته ترین این خواسته های مردمی از حاکمیت باشد.
اما حالا با گذشت روزها از این اتفاق تمامی دستگاه های حاکمیت
ی به این مسئله بی تفاوتند. شاید حالا با گذشت چهل سال
از عمر این حاکمیت بتوان گفت جمهوری اسلامی هیچ تناسبی با دموکراسی ندارد.
نگام ، ناگفته های ایران ما