دولت ها برای این ایجاد شدند تا مردم سرزمین آن دیگر دغدغه امنیت، رفاه و آسایش و آرامش را نداشته باشند و در کمال سهولت با کار روزانه به تهیه نیازهای اولیه زندگی، همچون خوراک و پوشاک و مسکن بپردازند و در آسودگی خاطر زندگی کنند و به خلاقیت و خود شکوفایی مبادرت کنند.
اما در قرن بیست و یکم، در کشور متمدنی همچون ایران، دولت هایی در این چهل ساله پس از انقلاب و بویژه بعداز جنگ بر روی کار آورده شدند که بجای انجام موارد فوق، به نوعی به مردم آزاری به سبک جدید پرداخته و در ضمنِ کسب منافع خود و همتایان، به شیوه های مختلف آرامش را از مردم سلب کرده اند.
اگر از گرانی بعد از جنگ بگوییم ، خود یک مثنوی می شود.
در این یک دهه ، دولت تا کمی پول کم آورد(به دلیل اختلاس ها و وام های بگیر و پس نده) از طریق گران کردن قیمت ارز، به جبران مافات پرداخته است.
در این گرانی همانطور که مردم بدبخت و مضرور می شوند، دولت خوشبخت و مسرور می گردد.
تمام مدت با بهانه حجاب ، زنان و دختران را چنان اذیت کرده و می کنند که یک ذره روسری رفته پشت سری!
انواع پوشاک و لوازم آرایش وارد شد(البته وارد کردند).
چادر را با جایزه همرا کردند، عده ای فریفته شدند، اما وقتی از جایزه خبری نشد، چادر، چتر شد و جمع شد افتاد گوشه خانه.
بخاطر همین حجاب، چه بلایایی سر زنان و دختران درنیاوردند که نگو و نپرس.
ماشینِ ونِ کنار خیابان ، برای گرفتن زنان و دختران فریب خورده ی غرب و شرق! بردن به پاسگاه و دادگاه و آخرش جریمه! باز پول توی کیسه دولت! این مساله هنوز چون معادله چهار مجهولی حل ناشده باقی مانده و حتی مرحومه خانم مریم میرزاخانی هم نتوانست مساله را حل کند.
و اما بعد، دولت دوستدار ملت، بخاطر حفظ جان مردم و خودرو سواران و مسافران و کامیونداران عزیز، بر این شد تا آنها را به امان خدا رها نکند که هرکاری بخواهند در جاده به سهولت انجام دهند. حتی آب از گلویشان با سختی و زحمت پایین برود.
بدین منظور کارشناسان عزیز پول ساز، بر آن شدند تا به انواع حیله انواع دوربین در جاده ها (کنار جاده، بالای تیرکهای مخصوص، دوربینهای فلش دار ) نصب کنند و افراد پلیس هم در پیچ ها و نقاط قابل استتار، کمین کنند و ناگاه درآیند و مچ راننده بی خیال را بگیرند.
تو در دویست متر جلوتر سرعت غیر مجاز داشتی!
جلوی پلیس راه ها ، حتما چند کامیون بدبختِ دست و پا گیر کرده را دیده اید. آنها را جریمه نون و آبداری می کنند تا اعتصاب برای همیشه از ذهنشان بپرد.
یکی از آگاهان با محاسبه این جریمه ها، آن را چندین هزار میلیارد بیشتر از بودجه کشور دانسته بود.
علاوه براینها دولت تدبیر و امید به فکر افزایش امید به زندگی مسافران و رانندگان خودروها و هم به فکر سازندگان و تعمیرکاران اتومبیل و وسایل خودرو است، که ابتدا نکند مسافری قصد پوست کندن خیار و یا پرتقالی در خودرو داشته باشد و ناگاه چاقو و یا کارد به چشم و صورتش بخورد.
برای همین، انواع سرعتگیر با ارتفاع و زوایای مختلف درست کرده اند که در تمام جاده های کشور و شهرها و خیابان ها و کوچه های کشور یک راننده نتواند با آسودگی و فراغت رانندگی کند.
دهها بار دل و روده مسافران بالا و پائین بپرد و از طرفی اتومبیل و یا اتوبوس و کامیون با یک بار طی مسیر به مکانیکی برود.
هر چند مسافران و راننده های ناآگاه، روزانه به نثار هزاران الفاظ رکیک به دولتمردان مبادرت می کنند، اما دولت تدبیر و امید به زندگی، آنان را ناشکری و قدر نشناسی تلقی می کند. درحالیکه آنان باید بدانند که ضمن ورزش و نرمش مجانی، غذایِ خورده و ناخورده شان زود هضم می شود و پولِ دارویی به این گرانی را نمی پردازند و هم از سویی برای فروشندگان و سازندگان و تعمیرکاران خودروها، کسب در آمد می شود.