✍️ مجتبی نجفی
دیروز یکی از دنبال کنندگان حساب اینستاگرامم به خاطر عکس من که پشتش پرچم”یا حسین” بودنوشته بود فکر کردم آزاده تر از این حرفها هستید شما را آنفالو میکنم. متاسفانه به همان اندازه که دین سالاری مبتذل در کشور ایجاد مشکل میکند دین ستیزی سطحی هم مشکل آفرین است.
دیندار بودن یا بی دین بودن مایه برتری کسی بر کسی نیست،نگاههای متفاوت به هستی است و می تواند در فرآیند تجربه محور به مرور زمان تغییر شکل و ماهیت ببینند. دیندار بودن حق ویژه نمی آورد همچنانکه بی دین بودن. دین ستیزی معادلی از دین سالاری است هر دو میخواهند تکثر را نادیده بگیرند. اما دیندار و بی دین می توانند همدیگر را به رسمیت بشناسند.
” ایران ” حبل المتین ساکنانش هست. ایرانی می تواند دیندار باشد یا بی دین،مومن باشد یا ملحد. هیچ مرجعی بالاتر از ایرانیت نیست.
خوشمان بیاید یا نیاید عاشورا یکی از ارکان هویتی ایرانیان است اما مساله اینجاست که این سنت نباید مایه حذف دیگری و ابزار اعمال قدرت باشد. انسان ها را با کنش اجتماعی شان پایبندی شان به قانون به میزان تلاششان برای خیر عمومی میسنجند نه با دیندار بودن یا بی دینی شان.
بدترین کنش، افزایش شکاف است. چه با نام دین سالاری چه با نام دین ستیزی. افزایش همگرایی تنها در صورت به رسمیت شناختن همدیگر ممکن است. دینداری می تواند در شکل ولایت فقیه به فرقه گرایی در ایران منجر شود و میتواند به خدمت رسانی سازمانی مثل جمعیت امام علی در حاشیه های شهر منتهی شود،میتواند با محمود کریمی و حدادیان مداحان قدرت ثبت شود می تواند ابزار انتقال پیام اعتراضی نوحه خوانان یزدی شود. ما دیندار نداریم دیندارها داریم. اسلام نداریم اسلام ها داریم. پس در قضاوت درباره دینداری سطحی نباشید. مساله به غایت پیچیده است با بسیاری عوامل گوناگون فرهنگی تاریخی اجتماعی گره خورده.
صمیمی ترین دوستان من بی دین هستند. در میان آنها دیندار هم هست. مخرج مشترکی که نقطه حفظ دوستی من است وفاداری به ایران و دیگر خواهی است. با کسانی که دین را ابزار برتری بر دیگران می کنند دوستی نمی کنم و همچنانکه با دین ستیزان راحت نیستم ولی با هر دو طیف حاضر به گفتگو به شرط رعایت الزاماتش هستم چون معتقدم در نهایت مسیر ، ما باید یاد بگیریم همزیستی مسالمت آمیز را و اینکه ایران ملک شخصی و گروهی هیچ فرد و جریانی نیست.
گروهی از مخالفان دوست دارند دین ستیزی را جایگزین دین سالاری کنند. این تکرار یک دور باطل است.
اصل اساسی جدایی دولت از دین است و اینکه دینداری در حکومتداری دخالت نکند. برای همین به حکومت دینی اعتقادی ندارم.