آذر منصوری
ما روزهای سختی را میگذرانیم اما میگذرانیم. با همین بودنهای مجازی با همین همبستگی میان خودمان. احوالپرسیهای مجازی و البته روحیه دادنها. همه ما به ویژه آنهایی که در خانه خود را قرنطینه کردهایم که مبادا ویروس به جانمان بیفتد و از این ماندن در خانه کلافه شدهایم، باید مدتها پس از کرونا بر روی کاستن از اثرات اضطراب و دلهره و افسردگی این روزها کار کنیم.
اما درست وسط همین دلشورهها و در خانه ماندنها این زندگیست که جریان دارد. ما زندگی میکنیم و یک روز دوباره میخندیم. این روزها در کنار انواع و اقسام فیلمهای مرتبط با توصیههای پزشکی و فیلمهای ناراحتکننده از قربانیان کرونا فیلمهای دیگری هم دست به دست میشود برخی از اعضای کادر درمانی بیمارستانها با همان لباسی که به بیماران خدمت میکنند خسته از کار روزانه با آهنگی شاد میرقصند تا یادمان نرود زندگی میکنیم.
آنها نمادهای سرزندگی و شادابی امروز ما هستند. آنها که از قضا هر روز با خطر ابتلا به بیماری دست به گریبانند و قاعدتا از همه ما بیشتر اضطراب دارند اما همانها میچرخند و میرقصند تا یادمان نرود زیر شدیدترین فشارها هم میشود رقصید.
شاید مثل رقص اصغر نقی زاده در فیلم از کرخه تا راین زیر باران موشک و خمپاره و شیمیایی با ماسک و ژست دف. از کرخه تا راین را یادتان هست؟ شاهکار ابراهیم حاتمیکیایی که آن روزها بیشتر و امروز کمتر او را میشناسیم.باز هم مثل اصغر نقی زاده و حاتمیکیا این بار در آژانس شیشهای و سکانس هواپیما که نقیب زاده برای حبیب رضایی جک میگفت تا آن ترکش لعنتی جابجا نشود و او را شهید نکند.
این بار اما قرار نیست ما سعید (علی دهکردی) در از کرخه تا راین یا عباس(حبیب رضایی) در آژانس شیشهای باشیم و چشم از دنیا فرو ببندیم.این بار ما میمانیم و میخندیم و از این روزها عبور میکنیم. با همین ویدئوهایی که اعضای کادر درمانی بیمارستانها برایمان میفرستند یادمان میماند اگر زیر بمب و خمپاره میشد رقصید امروز هم زیر آوار اخبار بد و دلشورههای کرونا میشود رقصید.
اگر کرخه آن روز خط مقدم بود و امروز میگویید خط مقدم مبارزه با کرونا بیمارستانهاست پس به اصغرهایی که زیر خمپاره و شیمیایی میرقصند ایراد نگیرید. آنها فقط مثل شما نیستند آنها و ما را همینگونه که هستیم بپذیرید. ما هم به اندازه شما حق زندگی کردن در این کشور را داریم و حالا خواهید دید همانطور که خودمان دوست داریم زندگی میکنیم. زندگی فقط دریچه تنگ نگاه شما نیست و هرگز زیستن آنقدر متصلبانه که فکر میکنید نبوده است. سبک زندگی بخشی از مردم این کشور همین است که میبینید سعی کنید با آن کنار بیایید.