رضا تجلی
دولت هندوستان که جز هشت کشور معاف از روابط اقتصادی
توسط امریکا با ایران است، پس از چند ماه قصد
تسویه حساب نسبت به بدهی نفتی خود دارد.
اما به جای پرداخت با دلار، قصد دارد معادل روپیه آن را پرداخت کند.
دولت ایران نیز که سر تا پا بدهکار است،
مجبور است بی هیچ اعتراضی قبول کند.
به اصطلاح کاچی به از هیچی!
این واقعیت اکنون جمهوری اسلامی است.
مجبور است سرخم کند برابر با کشورهایی که حتی به او بدهکار هستند.
البته حاکمیت جمهوری اسلامی که خود ککش نیز نمیگزد؛
این مردم هستند که بیشترین آسیب را می بینند.
تا چند ماه دیگر همین مقدار روپیه هم پرداخت نمی شود؛
از آبان ماه به مدت ۶ ماه هندوستان و چند کشور دیگر
فرصت دارند روابط خود را با ایران کم و کمتر کنند تا به صفر برسد.
بنابراین کشورها در پی خرید هر چه بیشتر نفت از ایران هستند.
اما چه بپذیریم چه نپذیریم، سرنوشت محتوم کشور این است
که با غرب آنطور که آنها می خواهند مذاکره کنیم،
وگرنه فروپاشی اقتصادی نتیجه ناگزیری است که کشور متحمل می شود.
زور امریکا نسبت به ایران در کشاندن اروپائیان به سمت خود بیشتر است
و دیدیم که اروپا با تعلل و امروز و فردا کردن،
سازوکار مالی با ایران را به تاخیر می اندازد.
نگام ، ناگفته های ایران ما