پایگاه خبری / تحلیلی نگام ، خبرگزاری رویترز بامداد جمعه گزارش داد، جو بایدن رییس جمهوری آمریکا در نخستین تماس خود با بنیامین نتانیاهو نخست وزیر اسرائیل درباره تغییر سیاست دولتش در قبال ایران اطلاعی نداد. بر اساس این گزارش، واشنگتن در همین حال قبل از اعلام آمادگی برای گفت و گو با تهران در مورد بازگشت به توافق هستهای، اسرائیل را مطلع کرد. اما مقامات اسرائیلی به جای لغو تحریمهای آمریکا در ازای بازگشت ایران به توافق هستهای خواستار ادامه کارزار فشار حداکثری دوران ترامپ برای اعمال محدودیتهای شدیدتر در برنامه هستهای ایران هستند. اما در هر صورت بایدن میخواهد دوباره وارد توافق هستهای ایران شود، اما این منوط به لغو تحریمهای هستهای علیه تهران است. با این حال، وزیر امور خارجه آنتونی بلینکن قول داده است که تحریمهای غیر هستهای متعدد آمریکا همچنان باقی بماند. اما پرسش این جاست که چرا کنار گذاشتن سیاستهایی که اثبات شده بسیار ناکارآمد و غیراخلاقی هستند دشوار است؟
رویترز: بایدن به نتانیاهو برای تغییر سیاستش در قبال ایران اطلاعی نداد / واشنگتن قبل از اعلام آمادگی برای گفتوگو با تهران تلآویو را مطلع کرد
خبرگزاری رویترز بامداد جمعه گزارش داد، جو بایدن رییس جمهوری آمریکا در نخستین تماس خود با بنیامین نتانیاهو نخست وزیر اسرائیل درباره تغییر سیاست دولتش در قبال ایران اطلاعی نداد.
بر اساس این گزارش، واشنگتن در همین حال قبل از اعلام آمادگی برای گفت و گو با تهران در مورد بازگشت به توافق هستهای، رژیم صهیونیستی را مطلع کرد.
خبرگزاری رویترز بامداد جمعه گزارش داد، جو بایدن رییس جمهوری آمریکا در نخستین تماس خود با بنیامین نتانیاهو نخست وزیر اسرائیل درباره تغییر سیاست دولتش در قبال ایران اطلاعی نداد.
به گزارش خبرگزاری رویترز، منابعی به این خبرگزاری گفتند، بایدن در اولین تماس خود مستقیماً به نتانیاهو در مورد تغییر سیاست آمریکا در قبال ایران اطلاع نداد.
بر اساس این گزارش، واشنگتن در همین حال قبل از اعلام آمادگی برای گفت و گو با تهران در مورد بازگشت به توافق هستهای، اسرائیل را مطلع کرد.
چهارشنبه شب نخستین گفت و گوی تلفنی میان رییس جمهوری آمریکا با نخست وزیر اسرائیل انجام شد.
آمریکا پنجشنبه شب نیز با عودت ادعای پیشین دونالد ترامپ درباره اعمال تحریمهای ضدایرانی شورای امنیت و اعلام آمادگی برای شرکت در نشست گروه ۱+۵ و ایران درباره برجام سرانجام اولین سیگنال برجامی را به ایران مخابره کرد.
ند پرایس سخنگوی وزارت خارجه آمریکا از آمادگی این کشور برای حضور در نشست گروه ۱+۵ و ایران به منظور بحث درباره مسیر دیپلماسی برنامه هستهای سخن گفت و افزود که ایالات متحده دعوت نماینده اتحادیه اروپا را خواهد پذیرفت.
ایران اخیراً به طرفهای برجام هشدار داده چنانچه طرف مقابل تعهداتش را تا هفته اول اسفند اجرا نکند، دولت موظف به توقف اجرای داوطلبانه پروتکل الحاقی است. جمهوری اسلامی در این زمینه آژانس بینالمللی انرژی اتمی را در جریان گذاشته است.
«میخائیل اولیانوف» نماینده روسیه نزد سازمانهای بینالمللی در وین میگوید که هرچه سریعتر مذاکرات اعضای برجام و آمریکا آغاز شود تا از وضعیت تاسف بار کنونی خارج شویم بهتر است.
وی در توئیتی تصریح کرد: تمام طرفها باید طبق برجام به تعهدات خود عمل کنند و روند بازگشت به برجام باید به دقت و هماهنگ باشد.
نخست وزیر اسرائیل، مانع جدی احیای برجام / پیشنهاد اندیشکده شورای روابط خارجی اروپا: آمریکا و اروپا باید نتانیاهو را دور زده و مستقیماً با مقامات امنیتی اسرائیل گفتگو کنند
دولت نتانیاهو بار دیگر آماده مخالفت با احیای معامله است و به نظر میرسد که این بار در کنار خود دوستان جدیدی از کشورهای عرب حاشیه خلیج فارس را نیز میبیند. اسرائیل در حال حاضر یک کمپین هماهنگ برای برهم زدن گفتگوها با ایران را رهبری میکند.
اندیشکده «شورای روابط خارجی اروپا» (ECFR) در تحلیلی به قلم هاگ لووات نوشت: پیام رئیس جمهور جو بایدن در اولین سخنرانی خود در مورد سیاست خارجی از زمان ورودش به کاخ سفید واضح بود، او صراحتا گفت که دیپلماسی به مرکز توجه سیاست خارجی ما بازگشته است. این سخنان به نوعی پیامی به تروئیکای اروپایی یعنی فرانسه، آلمان و انگلستان است چرا که آنها به دنبال همکاری با دولت جدید آمریکا برای احیای برنامه جامع اقدام مشترک 2015 (JCPOA) ، یا همان برجام هستند. با این حال حتی با وجود همکاری مجدد دوباره آمریکا و اروپا، آنها همچنان با موانع قابل توجهی روبرو هستند که از جمله مهمترین آنها واکنش اسرائیل و متحدان عرب خلیج فارس نسبت به هر گونه سازش بین المللی با ایران است.
در ادامه این مطلب آماده است: بنیامین نتانیاهو، نخست وزیر اسرائیل، موضع تندی نسبت به توافق اصلی برجام گرفته و حزب جمهوری خواه را نیز شریک این تلاشهای ضد برجامی خودش کرده است، او پیشتر بارها نیز با رئیس جمهور باراک اوباما در مورد برجام به اختلاف خورده بود. اکنون با گذشت 6 سال از آن روزها دولت نتانیاهو بار دیگر آماده مخالفت با احیای معامله است و به نظر میرسد که این بار در کنار خود دوستان جدیدی از کشورهای عرب حاشیه خلیج فارس را نیز میبیند. اسرائیل در حال حاضر یک کمپین هماهنگ برای برهم زدن گفتگوها با ایران را رهبری میکند. اروپاییها اگر میخواهند توافق هستهای را احیا کرده و از تشدید بیشتر تنش در خاورمیانه جلوگیری کنند، باید این چالش یعنی مخالفتهای اسرائیل و اعراب را مدیریت کنند.
مقامات اسرائیلی به جای لغو تحریمهای آمریکا در ازای بازگشت ایران به توافق هستهای خواستار ادامه کارزار فشار حداکثری دوران ترامپ برای اعمال محدودیتهای شدیدتر در برنامه هستهای ایران هستند، اسرائیلیها همزمان برای مهار فعالیتهای منطقهای تهران شامل برنامه توسعه موشکی هم تلاش میکنند. این خواستههای گسترده ناشی از مخالفت عمیق نتانیاهو با ایران و محاسبات سیاسی داخلی وی در آستانه انتخابات آینده اسرائیل است، البته ناگفته نماند که چنین تقاضاهایی برای مهار ایران از سوی بیشتر بازیگران طیفهای سیاسی اسرائیل و بسیاری از مقامات امنیتی این دولت نیز مطرح شده است.
در حالی که مقامات اسرائیلی اذعان میکنند که تحریمهای آمریکا رفتار ایران را آنطور که انتظار میرفت تغییر نداده است، اما همزمان کاهش رشد اقتصادی ایران و در نتیجه آن کاهش بودجه گروههای شبه نظامی خاورمیانه را دستاوردی مثبت میدانند. اعتقاد عمومی بر این است که در ماههای آخر ریاست جمهوری ترامپ، اسرائیل دست به یک سری عملیات پنهانی برای افزایش فشار بر ایران و پیچیده کردن تلاشهای آینده برای احیای برجام از طریق ترور، خرابکاری و حملات سایبری زده است.
اما این یک استراتژی پر خطر است. تاکنون، نتیجه اصلی مبارزات فشار حداکثری تنها تحریک ایران برای تسریع در برنامه هستهایش بوده است، مسالهای که خود اسرائیل را هم نگران کرده است. اسرائیل که با تلاش برای حفظ این کارزار و جلوگیری از آغاز یک روند دیپلماتیک، رقابتی خطرناک ایجاد میکند به دنبال آن است تا بلکه رهبران ایران را مجبور به تسلیم کند، آن هم قبل از آنکه نیاز به اقدامی نظامی باشد.
مقامات آمریکایی و اروپایی به درستی تعامل با اسرائیل و دیگر متحدان منطقهای را ابزاری مهمی برای جلوگیری از تشدید بیشتر تنش و جلب حمایت کشورهای خاورمیانه از توافق هستهای میدانند. بنابراین، قصد اولیه آنها این است که نتانیاهو را نرم کنند، اما آنها باید در مورد تعامل با اسرائیل چشمهایشان را باز کنند.
نشانههای اندکی وجود دارد که نشان دهد دولت اسرائیل نقشی سازنده در حمایت از مذاکرات هستهای بازی خواهد کرد. در حقیقت، بحث اصلی در اسرائیل در حال حاضر بر روی چگونگی جلوگیری از تلاش برای احیای برجام است. برخی مقامات و تحلیلگران اسرائیلی حامی تعامل با بایدن هستند در حالی که برخی دیگر از یک استراتژی تقابل بیشتر برای جلوگیری از تلاشهای آمریکا جهت احیای برجام حمایت میکنند. دولت اسرائیل هنوز تصمیمی در این مورد نگرفته است، اما به هر ترتیب با توجه به آمیخته شدن سیاست داخلی و احساس توانمندی که اسرائیل از طریق عادی سازی روابط خود با کشورهای عربی خلیج فارس به دست آورده است به نظر میرسد سازش از سوی این دولت امری غیر ممکن باشد.
برای مهار غرایز دولت اسرائیل، بایدن باید به طور خصوصی آمادگی خود را برای تحویل سلاحهای تهاجمی به اسرائیل اعلام کند. علاوه بر این، مقامات آمریکایی و اروپایی باید آماده باشند تا اقدامات مخفی احتمالی آینده اسرائیل در ایران را که موجب تضعیف دیپلماسی آنها میشود، مهار کنند. اقداماتی نظیر ترور محسن فخری زاده، دانشمند هستهای ایران که چندی پیش به وقوع پیوست.
در کنار این، آنها باید بصورت خصوصی روشن کنند که هرگونه حمله یک جانبه اسرائیل به ایران تأثیر منفی بر روابط دو جانبهشان خواهد داشت ضمن اینکه آمریکا و تروئیکای اروپایی هیچ علاقهای به ورود در درگیری نظامی بین ایران و اسرائیل ندارند.
به موازات این، آمریکا و اروپا باید نتانیاهو را دور زده و مستقیماً با مقامات امنیتی اسرائیل به گفتگو بنشینند. این گفتگو میتواند شامل بحث در مورد یافتن بهترین راه حل برای تهدیدهای امنیتی منطقه ای اسرائیل، از جمله تهدیدات مربوط به حضور ایران در سوریه شود. با توجه به اینكه نخست وزیر اسرائیل نظرات مخالف در دستگاه امنیتی را به حاشیه رانده و پرونده ایران را با كمك یوسی کوهن، مدیر موساد به عنوان یكی از یاران نزدیکش، پیش میبرد، چنین تعاملی بسیار ساده خواهد بود. یک باور در درون نهاد امنیتی اسرائیل وجود دارد که نتانیاهو سیاست را مقدم بر امنیت میداند، موضوعی که مقامات آمریکایی و اروپایی باید از آن بر علیه خود نتانیاهو استفاده کنند.
از زمان امضای برجام تاکنون فضای داخلی و منطقهای تغییر کرده است، اکنون شرایط برای بررسی روند مذاکره دو مرحلهای برای محدود کردن برنامه هسته ای ایران که توسط مقامات آمریکایی و اروپایی هم حمایت میشود، تا حدودی باز است. این رویکرد گامی است به سوی دستیابی به توافق هستهای گسترده تر که نگرانیهای دیگر اسرائیل را برطرف میکند.
در هفتههای آینده، در حالی که آمریکا و اروپا با نتانیاهو و جامعه سیاسی و امنیتی اسرائیل مشورت میکنند، باید روشن سازند که احیای توافق هستهای اصلی هنوز هم بهترین وسیله برای رفع نگرانیهای فوری اسرائیل در مورد گسترش برنامه هستهای ایران است. آنها همچنین باید تعهد خود را به روندی جداگانه برای رفع سایر نگرانیهای مشترک در مورد فعالیتهای ایران در خاورمیانه نشان دهند. آمریکا و تروئیکای اروپایی همچنین باید تأكید كنند كه مطرح ساختن موضوعات اضافی در مذاكرات مربوط به برجام آنطور كه اسرائیل میخواهد فقط مذاكرات را از مسیر خارج میكند. در حالی که دولت اسرائیل ممکن است به ادامه کارزار فشار حداکثری اصرار بورزد، مقامات غربی باید تأکید کنند که این رویکرد تاکنون نتیجه مثبتی نداشته و تنها موجب تسریع برنامه هستهای ایران شده است.
تلاش برای جلب نظر کشورهای عربی حاشیه خلیج فارس که نگرانیهایی مشابه با اسرائیل دارند، یکی دیگر از مولفههای مهم هرگونه استراتژی مهار اسرائیل خواهد بود. این تلاش باید منعکس کننده تمایل برای جلوگیری از ایجاد اتحاد منطقهای نتانیاهو در مخالفت با مذاکرات هستهای باشد، عاملی که بر تمایل و توانایی وی برای به چالش کشیدن دیپلماسی بین المللی تأثیر میگذارد.
دستیابی به توافقی درباره برنامه هستهای ایران که مانع از رقابت تسلیحاتی منطقهای شود، باید مبنایی برای هرگونه تلاش دیپلماتیک بین المللی باشد. گفتگو و به توافق رسیدن با اسرائیل یک کار پیچیده و گاه بیهوده است، اما پایتختهای غربی باید هر طور که هست مقدمات این تلاش را فراهم كنند. فراتر از جنجالهای فعلی اسرائیل، رسیدن به یک توافق هستهای میتواند جلوی وقوع درگیری مستقیم بین اسرائیل و ایران را بگیرد.
نیویورک تایمز: بایدن میداند که برای احیای برجام باید تحریمهای ایران را لغو کند؛ اما چرا این کار برای آمریکا دشوار است؟
بایدن میخواهد دوباره وارد توافق هستهای ایران شود، اما این منوط به لغو تحریمهای هستهای علیه تهران است. با این حال، وزیر امور خارجه آنتونی بلینکن قول داده است که تحریمهای غیر هستهای متعدد آمریکا همچنان باقی بماند. اما پرسش این جاست که چرا کنار گذاشتن سیاستهایی که اثبات شده بسیار ناکارآمد و غیراخلاقی هستند دشوار است؟
پینر بینارت در نیویورک تایمز نوشت: جو بایدن سال گذشته متعهد شد که به جنگهای ابدی آمریکا پایان دهد، حق هم با اوست، اما در عین حال تعریف وی از جنگ بسیار محدود به نظر میرسد.
در ادامه این مطلب آماده است: برای دهههای متمادی، آمریکا از ابزاری مثل حملات موشکی و عملیات ویژه علیه دشمنانش استفاده میکرده است. واشنگتن در روشی دیگر معمولا دشمنان ضعیفتر را محاصره اقتصادی کرده و تجارت آنها با دنیای خارج را محدود میکند، آمریکا در حقیقت از طریق این روش به دنبال تسلیم کردن طرف مقابل است. وونکس این سلاح را “تحریمهای ثانویه” مینامد هرچند که اصطلاح دقیقتر آن “محاصره” است.
پس از حمله صدام حسین به کویت، آمریکا اولین محاصره خود را پس از جنگ سرد آغاز کرد. برای ۱۳ سال بعد از آن، عراق که قبل از جنگ تقریباً ۷۰ درصد مواد غذایی و دارویی خود را وارد میکرد برای واردات قانونی هر چیزی به تأیید سازمان ملل نیاز داشت. واشنگتن با ادعای اینکه همه چیز از تانکرهای آب گرفته تا تجهیزات دندانپزشکی و آنتی بیوتیکها ممکن است کاربرد نظامی داشته باشد، از ابزار خود در سازمان ملل متحد استفاده کرد تا تمامی خرید و فروشهای بغداد را محدود کند. جوی گوردون، استاد دانشگاه در کتاب خود با عنوان “جنگ نامرئی” خاطرنشان کرد که بین سالهای ۱۹۹۶ تا ۲۰۰۳، عراق به طور قانونی فقط ۲۰۴ دلار به ازای هر نفر کالا در سال وارد میکرد، رقمی که تنها نیمی از درآمد سرانه هائیتی است. دنیس هالیدی، هماهنگ کننده بشردوستانه سازمان ملل متحد در عراق پس از استعفا در اعتراض به تحریمها در سال ۱۹۹۸، هشدار داد که با این منوال ما در حال نابودی کل جامعه عراق هستیم.
سازمان ملل متحد با حمله آمریکا در سال ۲۰۰۳ به عراق سرانجام به محاصره این کشور پایان داد. از آن زمان تاکنون واشنگتن اغلب ادعا کرده است که مجازاتهای هدفمند را تنها برای محدود کردن خرید و فروش اسلحه به کار میگیرد و تحریمهایش هم نه کل جامعه که تنها بخش محدودی را تحت تاثیر قرار میدهد. در برخی موارد، این تحریمها واقعاً هدفمند است، اما در مورد چند دشمن منتخب واشنگتن از جمله ایران، ونزوئلا، کره شمالی، کوبا و سوریه، کاخ سفید محاصرههایی را آغاز یا آنها را تشدید کرده که دقیقا مانند عراق باعث بدبختی همه مردم این کشورها شده است.
اگرچه توجیهات مطرح شده از سوی آمریکا برای این محاصرهها متفاوت بوده و شامل مواردی، چون منع گسترش سلاحهای هستهای، تروریسم و نقض حقوق بشر میشود، اما روشها مشابه است. همه این کشورها تحت تحریمهای ثانویه آمریکا هستند. واشنگتن تنها افراد، مشاغل، نهادهای دولتی یا حتی کل بخشهای اقتصادی یک دشمن را در لیست سیاه قرار نمیدهد، بلکه به بانکها و شرکتهای خارجی هم هشدار میدهد که در صورت تجارت یا نقل و انتقال پول با کشور تحریم شده از تجارت با آمریکا منع خواهند شد.
مجازاتهای نقض تحریمهای ثانویه آمریکا میتواند بسیار شدید باشد. به عنوان مثال دستگاه قضایی آمریکا در سال ۲۰۱۴ پس از اقدام بانک فرانسوی بی ان پی (BNP Paribas) در نقض قوانین تحریمی آمریکا، این بانک را مجبور به پرداخت تقریباً ۹ میلیارد دلار جریمه کرد.
از نظر تئوری، این تحریمها مانند تحریم علیه عراق در دهه ۱۹۹۰ شامل معافیت برای کالاهای بشردوستانه میشود، اما، در عمل، همانطور که دیده بان حقوق بشر هم توضیح داده است، این معافیتها اغلب مبهم و دست و پا گیر هستند. بسیاری از بانکها و مشاغل خارجی برای جلوگیری از زیر پا گذاشتن قوانین آمریکا، تجارت خود را با کشورهای محاصره شده به طور کامل متوقف میکنند.
در سال ۲۰۱۸، لس آنجلس تایمز گزارش داد که یکی از بزرگترین بیمارستانهای دولتی سوریه در تلاش برای خرید قطعات یدکی برای دستگاههای ام آر آی و سی تی اسکن خود است چرا که همانطور که در گزارش سازمان ملل هم منتشر شده، شرکتهای خصوصی مایل نیستند ریسک معامله با سوریه را بپذیرند. شرکتهای خارجی در واقع نگران این هستند که به نقض سهوی تحریمهای آمریکا متهم شوند. در بهار سال گذشته، با شیوع ویروس کرونا در ایران، سناتور کریس مورفی هشدار داد که تحریمها رسیدن تجهیزات پزشکی به این کشور را اگر نگوییم غیر ممکن، اما بی نهایت سخت میکند. در سال ۲۰۱۹، یک موسسه خیریه مستقر در کالیفرنیا از اینکه نمیتواند صندلیهای چرخدار یا عصا به کره شمالی بفرستد، شکایت کرد.
گروههای حقوق بشری مانند عفو بین الملل و سازمانهای بشردوستانه مانند یونیسف بارها و بارها، محاصرههای کشورهای دیگر توسط آمریکا را محکوم کردهاند. در سال ۲۰۱۹، مجمع عمومی سازمان ملل متحد تحریم آمریکا علیه کوبا را با ۱۸۷ رای مثبت در مقابل تنها ۳ رای مخالف محکوم کرد. در واشنگتن، اما این محاصرهها باعث شرمندگی بسیاری نیست چرا که از نظرشان این نشان دهنده مخالفت آمریکا با دولتهای ستمگر است.
مشکل این منطق اخلاقی این است که محاصره یک رژیم ستمگر معمولاً نه به خود آن ستمگر بلکه به مظلوم آسیب میرساند. در یک مطالعه در سال ۲۰۱۹، اقتصاددانانی مثل آنتونیس آدام و سوفیا تسارسیتالیدو دریافتند که وقتی آمریکا یک دولت خودکامه را تحریم میکند، وضعیت آزادیهای مدنی در آن کشور بدتر هم میشود. مقاله ۲۰۲۰ در مجله مطالعات توسعه نشان داد که تحریمهای آمریکا و سازمان ملل متحد منجر به کاهش امید به زندگی در این کشورها میشود. همانطور که دانشمندان علوم سیاسی دورسن پکسن و کوپر دروری توضیح دادهاند، دیکتاتورها با احتکار منابع کمیاب و استفاده از آنها برای ارائه به دوستانشان فقط به مخالفان خود سختی و عذاب میدهند. یک زن ونزوئلایی که فرزندش از دسترسی به داروی صرع محروم است در سال ۲۰۱۹ به نشریه آلمانی دویچه وله گفت: آمریکاییها فکر میکنند که با این تحریمها به رئیس جمهور مادورو آسیب میرسانند در حالی که این طور نیست، این تحریمها تنها مردم عادی را آزار میدهد.
اگر احتمال موفقیت کافی برای محاصره آمریکا وجود داشته باشد، در آن صورت این رویکرد میتواند قابل دفاعتر به نظر برسد، اما بحث این جا است که معمولا این طور نیست. تحریمهای اعمال شده علیه ایران که آمریکا و سازمان ملل متحد در زمان ریاست جمهوری باراک اوباما اعمال کردند، به ایرانیهای عادی آسیب رساند، هدف آنها این بود که دولت ایران را متقاعد کنند تا برنامه هستهایش را کنار بگذارد، اما در نهایت تنها تا حدودی موفق به انجام این کار شدند.
علیرغم تلاشهای آمریکا برای برکناری رهبرانی مثل مادورو و بشار اسد آنها امروز کنترل قاطعانه تری نسبت به قبل بر کشور و مردم خود دارند. پس از بیش از یک دهه افزایش مجازاتها با هدف تحت فشار قرار دادن کره شمالی برای انصراف از ساخت و آزمایش سلاحهای هستهای، این کشور امروز حدود ۶۰ سلاح اتمی در اختیار دارد. ایران هم امروز نسبت به زمانی که کارزار فشار حداکثری دولت ترامپ آغاز نشده بود بسیار به ساخت بمب اتمی نزدیکتر است.
بایدن میخواهد دوباره وارد توافق هستهای ایران شود، اما این منوط به لغو تحریمهای هستهای علیه تهران است. با این حال، وزیر امور خارجه آنتونی بلینکن قول داده است که تحریمهای غیر هستهای متعدد آمریکا همچنان باقی بماند.
اما پرسش این جاست که چرا کنار گذاشتن سیاستهایی که اثبات شده بسیار ناکارآمد و غیراخلاقی هستند دشوار است؟ پاسخ هم واضح است چرا که اساسا کنار گذاشتن آنها مستلزم اعتراف به حقایقی سخت از سوی واشنگتن است. بخشی از این حقایق این است که کره شمالی سلاحهای هستهای خود را کنار نخواهد گذاشت، ایران به عنوان یک قدرت منطقهای باقی خواهد ماند و بشار اسد، نیکلاس مادورو و دولت کمونیست در هاوانا همچنان پابرجا خواهند ماند. به نظر میرسد رهبران آمریکا ترجیح میدهند کشورهایی که اشاره شد را مجازات کنند تا اینکه محدودیتهای قدرت خودشان را بپذیرند.
بهترین حالت این است که آمریکا از محاصره ملتهای ضعیفتر دست بکشد چرا که این کار به آنها آسیب میرساند، اما متأسفانه، تا زمانی که به ما آسیب نرسد، احتمالاً چنین امری محقق نخواهد شد.