با انقلاب اسلامی بهمن 1357 روند اسلامی شدن کشور، به ویژه در امور ظاهری، همچون روسری آغاز شد.
و از سوی فردی ناگاه به مسائل اجتماعی و شاید هم مغرض مرکز رسمی خودفروشی را که معروف به «جمشیدیه» که کاملا محصور از بدنه جامعه قرار داشت از هم پاشند و زنان را به خیابان ریخت و از برخی از آنان برای اذیت و آزار زنان و دختران بدون روسری استفاده ابزاری شد.
پس از مدتی آنها را در ساختمان خاصی نگهدار میکردند اما عاقبت بعد از چند سال هر یک به جایی رفتند و باز در جامعه پراکنده شدند.
در همان زمان مرحوم آیت الله طالقانی از تریبون نماز جمعه خیلی به چنین کاری اعتراض کردند، اما از آنجا که در کشور گوش شنوایی نبود و نیست، آن مکان جمع آوری شد و چنین بلایی که گویی از قبل برنامه ریزی شده بود تا گام به گام کشور رو به فساد تباهی برود، عملی گردید.
هر چند برای مدتی با پنهان ساختن عمدی به فراموشی سپرده شد، اما بار دیگر این آتش پنهان زیر خاکستر به درون جامعه جهید و چند سالی در شکلی دیگر خود در دامان خانواده ها و جامعه انداخت و بصورت دختران فراری ظهور یافت.
مدتها بحث بر سر دختران فراری و سوء استفاده از آنان و حتی فرستادن آنها به کشورهای خارج از ایران چه در قالب خود فروشی و چه رقص در کاباره¬های دوبی و چین ووو.
این روند رو به افزایش گذاشت و از آنجا که فقر همواره فحشاء را گسترده می¬کند در این چند سال اخیر موضوع صیغه و ازدواجهای موقت به میان آمد تا فحشاء را شرعی کنند و از قبح بکاهند.
بحث به رسانه و امامان جمعه رسید. و در این یک دهه تعدادی اماکن خاص صیغه در شهرهای بزرگ مثل تهران و مشهد براه افتاد.
خصوصا در چند سال گذشته با عادی شدن صیغه موقت و کاهش قباحت آن از منظر بسیاری، در مسافرخانه ها و هتل های بزرگ جا باز کرد.
این امر با دفاع امام جمعه مشهد و تبلیغ و ترغیب مردم و خانواده¬ها و زنان و دختران توسط وی، این امر جنبه رسمی یافت و مکانهای خاصی برای زنان صیغه¬ای اختصاص داده شد.
گسترش این امر با پائین آمدن ارزش پول کشور و هجوم مردم عراق چه شیعه و چه سنی به بهانه زیارت به شهرهای مذهبی و فیض بردن از زنان و دختران ایران با کمترین هزینه شدت یافت.
بطوریکه مهمان پذیرهای خانگی که با تابلوی اطاق خالی در سر معابر و یا در ترمینالها فعال هستند، آنان نیز جهت کسب درآمد بیشتر و افزایش علاقه مسافرین به اتاق خالی، به این مساله روی آوردند و مسافرین وجود خانم را نیز پیشنهاد میکنند.
از آنجا که طبق قوانین جمهوری اسلامی صیغه کردن جز هزینه(مهریه) و زمان (مدت
مشخص از یک ساعت تا چندین سال) و رضایت طرفین، نیاز به عوامل و مدارکی ندارد، همه افراد، خودشان با زنان و دختران صیغه را جاری می¬سازند.
هرچند در خود فروشی هم شرایط مدت (برای یکبار و یا یک ساعت برای یک روز و شب و یا چندین روز) و پرداخت هزینه و رضایتمندی هر دو ازین معامله، وجود دارد، اما مذهبیون خواستند با استفاده از کلمه متعه و یا صیغه از قباحت آن بکاهند.
لازم به ذکر است که به جز شیعیان امامیه، سایر فرق مذهبی صیغه را زشت و حتی حرام میدانند.
متاسفانه در ایران علاوه بر کوچه و خیابانها، تمام شبکه های اجتماعی پراز عرضه دختران و زنان جهت صیغه، و آنهم صیغه کوتا مدت شده است.
امید است تا در مقاله دیگری صیغه را از دیدگاه فقه تشیع و تسنن به بررسی گذاشته شود.