پایگاه خبری / تحلیلی نگام ، این زنان، تنها نمونه ای از هزاران کارتن خوابی هستند که در ماه های گذشته جزو موارد مشکوک به کرونا بوده اند، اما در اغلب موارد، مسئولان مراکز بهداشتی، بدون توجه به خطر شیوع کرونا توسط این افراد و بدون این که از آنها تستی بگیرند، آنها را در سطح شهر رها می کنند.هیچ برنامه ای مدونی برای معتادان کرونایی وجود ندارد.
به گزارش خبرنگار اجتماعی رکنا، مواردی از این دست نشان می دهد گویا در 15 ماه گذشته که شاهد همه گیری کرونا در کشور بوده ایم، هیچ برنامه مدونی برای رسیدگی به آسیب دیدگان اجتماعی و بی خانمان ها، فارغ از این که به مواد مخدر مبتلا هستند یا خیر، وجود نداشته است و هنوز هم مشخص نیست که اگر این افراد مبتلا به کرونا شوند، دولت به آنها چه خدماتی ارائه می کند.
به نظر می رسد اگر مسئولان معتقد بودند که معتادان و کارتن خواب ها نیز مانند سایر افراد به کرونا مبتلا می شوند، حتما بعد از 15 ماه باید راهکاری برای رسیدگی به بی خانمان های مبتلا به کرونا در نظر می گرفتند. این در حالی است که در طول دوره شیوع کرونا در کشور، هیچ وقت رسیدگی مناسبی نه به معتادانی که مشکوک به کرونا هستند و نه به سایر کارتن خواب ها صورت نگرفت و چه بسا معتادان بسیاری که در طول این 15 ماه، از کرونا فوت کرده باشند، اما آمارشان در هیچ کجا ثبت نشده است.
سپیده علیزاده، فعال حوزه کاهش آسیب اعتیاد در این باره به خبرنگار رکنا گفت: اگر زندگی انسان ها فارغ از میزان دارایی شان، اهمیت داشت، باید در وزارت بهداشت ، ستاد ملی مقابله با کرونا و دهها ارگان متولی و مدعی دیگر حوزه اعتیاد که به همین عنوان بودجه های کلان بیت المال را دریافت می کنند، در 15 ماه گذشته راهکاری برای ارائه خدمات به افراد آسیب دیده اجتماعی مبتلا به کرونا اندیشیده می شد.
جایی برای معتادان کرونایی در گرمخانه نیست
مدیرعامل موسسه کاهش آسیب بانوان «نور سپید هدایت» تاکید کرد: این افراد به صورت عادی در طول شبانه روز در مراکز کاهش آسیب و گرمخانه ها تردد دارند، اما معلوم نیست که اگر یکی از آنها کرونا بگیرد، باید به کجا پناه ببرد. البته گفته شده است که هر گرمخانه باید یک اتاق برای قرنطینه بیماران کرونایی داشته باشد، اما واقعیت این است که گرمخانه جای مناسبی برای نگهداری فرد مبتلا به کرونا نیست؛ چون در گرمخانه ها پزشک، پرستار و نیروی متخصص برای رسیدگی به بیماران کرونایی وجود ندارد.
وی افزود: سوال اصلی ما این است که چرا در 15 ماه گذشته حتی یک مرکز قرنطینه برای معتادها و کارتن خواب ها در کلانشهرها راه اندازی نشد؟! این در حالی است که پذیرش مددجویی با بیماری واگیر در گرمخانه ها، به معنای شیوع بیماری در میان سایر مددجوها و مراکز خدمات دهنده به افراد آسیب دیده است.
معتادان مبتلا به کرونا، آواره کف خیابان می شوند
علیزاده با تاکید بر این که مسئولان مراکز کاهش آسیب و گرمخانه ها نمی توانند موارد مشکوک ابتلا به کرونا را بپذیرند، عنوان کرد: روزانه در مراکز کاهش آسیب، ده ها فرد آسیب دیده رفت و آمد می کنند و ما به عنوان مسئولان این مراکز نمی توانیم ریسک کنیم و کسانی را که مشکوک به کرونا هستند بپذیریم، چون در آن صورت زمینه ابتلای دیگران به بیماری را فراهم کرده ایم. این در حالی است که در این مدت شاهد آن بودیم که بیمارستان ها، بیمار کارتن خوابی که مبتلا به کرونا باشد و یا علایم بیماری های زمینه ای مانند اسهال و استفراغ را داشته باشد، به سختی پذیرش می کنند.
وی به ترس معتادان مشکوک به کرونا از مراجعه به بیمارستان ها نیز اشاره کرد و اظهار داشت: خیلی وقت ها، وقتی ما یک مورد مشکوک به کرونا را به اورژانس معرفی می کنیم، خود آن شخص همراه اورژانس به بیمارستان نمی رود، چون می ترسد در بیمارستان قرنطینه شود و دسترسی به مواد مخدر نداشته باشد. البته این ترس طبیعی است و متاسفانه هیچ برنامه درمانی با متادون یا داروهای جایگزین مواد در طی مدت قرنطینه این افراد در نظر گرفته نشده است. این در حالی است که طی مدت اپیدمی، باید به خاطر مردمی که در طی شبانه روز در شهر تردد دارند یا حتی به خاطر پرسنل گرمخانه و شلترها راهکاری اندیشیده می شد.
مدیرعامل موسسه کاهش آسیب بانوان ادامه داد: اما حالا که هیچ راهکاری برای حل این معضل در نظر گرفته نشده است، کارتن خواب های مشکوک به کرونا یا از آمبولانس فرار می کنند یا از بیمارستان می گریزند و به گرمخانه ها پناه می برند. البته متصدیان این گرمخانه ها نیز چون می خواهند از ابتلای دیگران به کرونا جلوگیری کنند، تا زمانی که برگه سلامت از این معتادان دریافت نکنند، آنها را نمی پذیرند و در نتیجه معتادان مبتلا به کرونا در چنین شرایطی آواره کف خیابان می شوند و به پارک ها پناه می برند.
گزارش تصویری این مطلب را در
??????????
ببینید