رستم شجاعی مقدم
اعلام نام دزدان ، مفسدان و تبهکاران بزرگ ظرفیتی می خواهد که نه تنها در دولت بلکه در ساختار قدرت رسمی یافت نمی شود
زیرا:
۱- دزدان یا خود دست راست قدرت اند و یا جگرگوشه های آنان هستند. ( مثل : به بلوط گفتند چرا از تبر می ترسی ، گفت: چون دسته اش از من است )
۲- تبهکاران پشت دین و نام های مقدس سنگر گرفته اند .
۳- مردم خلع سلاح شده اند نه با انتخابات چیزی عوض می شود ، نه قدرت نهاد مدنی دارند ، نه مفسر قانون اساسی اند و نه اختیار قضائی مطالبه عدالت را دارند .
۴- قوه قضائیه منصوب و تحت امر است.
۵- دستگاه امنیت کشور این چالشها را نمی شناسد و از طرفی گرفتار تکرار و موازی کاری است.
۶- بانک مرکزی کاسب است و خود شریک ویژه خواران ارزی و…..شده است و به راه مصلحت خویشانش می رود.
۷- نمایندگان مجلس از دل نظارت استصوابی درآمده اند و باید هوای آتیه خویش داشته باشند.
۸- نتیجه گزینش های ایدئولوژیک سلطه ریاکاران و چاپلوسان بر مصادر امور شده و ساختار رسمی از درستکاران پالایش گشته است.
و اکنون ما مانده ایم و ساختاری که جرأت اشاره به نام مفسدان خودی اش را ندارد!
نگام ؛ ناگفته های ایران ما