✍️سجاد بهزادی
دنیای کنونی در تضادی بین فقر و ثروت به شدت دست وپا می زند. یکی در عرش و دیگری در فرش. مدتی پیش بود که در اجلاس داووس اعلام شد ۸۲ % ثروت جهان در اختیار تنها یک درصد از جمعیت کره زمین است. نه تنها کشورها در مقایسه تطبیقی با یکدیگر شکاف های معناداری دارند بلکه در ساختارهای درونی هم پر از نابرابری اند. کشور ما هم شرایط خاص خود را دارد. در آستانه سال ۱۴۰۰ گاهی که فاصله طبقاتی خود را با دیگر طبقه های جامعه و فاصله توسعه کشور خود را با دیگر ملت ها می بینم دچار حسرت های نامنتها می شویم
سال ۱۴۰۰؛ سال حسرت فاصلهها!
وقتی کارنامه فساد ۲۰۲۰ کشورها منتشر می شود و کشورمان را میان یکی از فاسدترینها و در میان ۱۸۰ کشور جهان در رتبه ۱۴۹ قرار گرفته میگیرد
سال ۱۴۰۰؛ سال حسرت فاصلهها!
وقتی صلح آمیزترین کشورهای جهان در سال ۲۰۲۰ معرفی می شود و از کشور ما با فاصله زیاد به عنوان یکی از ناآرام ترین کشورهای جهان نام برده می شود. ناآرامی تنها در صدای تیر و تفنگ نیست. امنیت اجتماعی یکی از مهم ترین شاخص های آرامش در جهان به شمار می رود. موسسه اقتصاد و صلح (IEP) که صلح آمیزترین کشورهای جهان را بر اساس ۳ معیار کلی (ایمنی و امنیت اجتماعی، میزان درگیریهای داخلی و بین المللی و درجه نظامیگری) طبقهبندی می کند ایران را در رتبه ۱۴۲ قرار داده است
سال ۱۴۰۰؛ برای ما سال حسرت فاصلههاست!
وقتی گفته می شود ژاپن با قویترین پاسپورت جهان و ایران با رتبه ۱۰۱ و با دو رتبه بهتر از کره شمالی، دارای ضعیفترین پاسپورتهای جهان است
سال ۱۴۰۰؛ سال حسرت فاصلهها!
فاصله ارزش پول ملی کشور من با سایر کشورها از زمین است تا آسمان. آخرین بررسی های صورت گرفته توسط موسسه FXSSI نشان می دهد ریال ایران یکی از بیشترین سقوطها را در بین پولهای ملی کشورهای جهان داشته است
سال ۱۴۰۰؛ سال حسرت فاصلههاست!
وقتی که سازمان گزارشگران بدون مرز در تازه ترین گزارش سال ۲۰۲۰ خود ، کشور ایران را در میان ۱۸۰ کشور درقعر جدول و در مقام ۱۷۳ و در گروه کشورهای با ” وضعیت بسیار بد” توصیف می کند.
سال ۱۴۰۰؛ سال حسرت فاصلهها!
صبح تا شب کار می کنیم اما حداکثر دریافتی ما با حداقل حقوق ماهانه در بسیاری از کشورهای توسعه نیافته نیز برابری نمی کند و فاصله بسیار زیاد است.
سال ۱۴۰۰؛ سال حسرت فاصلههاست!
وقتی که سنگاپور و هنک گنک و سوئیس در صدر پرسرعت ترین اینترنت جهان در سال ۲۰۲۰، با بیش از ۲۰۰ مگابیت بر ثانیه سرعت اینترنت معرفی می شوند، اما در کشور ما ، وزیر به خاطر افزایش پهنای باند به دادگاه احضار می شود.
در مقایسه تطبیقی وضعیت کشورمان با سایرکشورها
می توان مصداق های فراوان بیشتری آورد که نشان می دهد حال که به سال ۱۴۰۰ رسیده ایم؛ چه حسرت های فراوانی که بر دل مانده است. امارات وزارت هوش مصنوعی ایجاد می كند و دولت کره قصد دارد میلیاردها دلار بر روی نسل جدید اتومبیل های خودران و برقی سرمایه گذاری کند اما ما همچنان اندر خم یک کوچه ایم و بر سر نیازهای اولیه زندگی دست وپا می زنیم.
طبیعی است این همه فاصله ما با جهان بیرون
محصول فاصله های ما در جهان درون خودمان است. رفتارهای ایدئولوگ گونه در درون سبب شده است، آرزوی ترنم توسعه بر دل ما بماند. در حالی که اصول توسعه یافتگی جهانشمول و شفاف است اما یکی از دلایل ناکامی ما در توسعه نداشتن اتفاق نظر بر سر اصول توسعه و فاصله هایی است که در دیدگاه ها وجود دارد
فاصله دیدگاه ها در مورد اصول توسعه
حسرت توسعه را به دل ما نشانده است. رئیس جمهوربرای رقیبانش از مذاکره خط و نشان می کشدو می گوید “مذاکره چیز منفی نیست و من به آن افتخار می کنم”. این حرف رئیس جمهور بدان معنی است که در سال ۱۴۰۰ و قرن بیستویکم ؛ جریانی قوی در مملکت وجود دارد که می گوید مذاکره چیز منفی است. از این همه فاصله به کجا باید پناه برد.
حسرت خانه دار شدن خود قصه جدایی دارد
طول انتظار برای خرید مسکن در تهران به ۱۰۹ سال رسیده است. در دنیا زمان بالای ۱۰ سال “غیرعادی” توصیف میشود.
در سال ۱۴۰۰ یک مسیربرای ما انباشت حسرت هاست و يك مسير ديگر مسير انزوا و ركود بيشتر. زندگی در میان فاصله ها یعنی حسرت های نامنتها و مرگ امیدها.
من اگر بودم
نام سال ۱۴۰۰ را سال آشنایی با روندهای جهانی می گذاشتم و افق فکری برنامه ریزان را گسترده می کردم و می خواستم تا ذهن خود را رها کنند و کشور را از مسائل فرسایشی برهانند. جهان هرگز منتظر ما نخواهد ایستاد!