در خبرها آمده بود که ایرانی ها در سال 2019 مقام اول سرمایه گذاری در ترکیه را از آن خود کرده اند
این خبر برای من هم جای خوشحالی دارد هم جای ناراحتی
4سال است که به جبر نبود امنیت و آزادی در کشورم در ترکیه زندگی میکنم و در تمام این 4سال جز شرافت و انسانیت و راستکرداری چیزی از مردم ترکیه ندیده ام، مردمانی مهربان و دوست داشتنی که دست به دست هم داده اند و کشورشان را به مکانی امن و زیبا برای زندگی تبدیل کرده اند. از اینکه میبینم تعداد بیشتری از مردم کشورم در ترکیه ساکن میشوند و میتوانند در امنیت و آسایش و آرامش زندگی کنند خوشحالم و مسرور.
اما ناراحتم از اینکه چه بر سر ایران آورده اند و چقدر حاکمیت مردم را در فشار و سختی قرار داده که مجبورند ترک وطن کنند و آسایش وآرامش و رفاه را در جایی غیر کشور خود جستجو کنند.
خوشحالم که در بین مردم ترکیه از ایرانیان به نیکی یاد میشود.
ناراحتم که چرا نباید در سرزمین خودمان ،ما میزبان مردم ترکیه باشیم و مردم ترکیه از کشور و وطن من به میزان اندکی اطلاعات دارند و دیکتاتوری حاکم بر ایران اینجا زبانزد همه مردم است.
خوشحالم که دوستی بین مردم ایران وترکیه روز بروز بیشتر میشود و میتوانیم ترکیه را خانه دوم خودمان بدانیم و در کنار مردم و دولت ترکیه احساس امنیت و آرامش کنیم هرچند که پناهندگی شرایط خاص خودش و مشکلات خاص خودش را حداقل برای من داشته و دارد اما مهربانی ترک ها غبار غم را از دل ما بیرون می کند ، اگر چه سخت در این جا برای گذران زندگی باید تلاش کرد اما آرامشی که در بین این مردم است آن سختی ها را قابل تحمل تر میکند.
امیدوارم روزی کشور من هم آزاد و رها و در آرامش میزبان ترک های مهمان نواز باشد