راه سبز امید
با وضعیت کنونی ایران ما سه راه در پیش داریم:
۱- همه برای خارج شدن کشورمان از این وضعیت شجاعانه و مسئولانه تلاش کنیم.
۲- همه برای خروج از کشور تلاش کنیم.
۳- همه ساکت و بی تفاوت سر جایمان بنشینیم و مرگ تدریجی خود را تماشا کنیم.
گزینه ۱ و۲ مستلزم تلاش و پرداخت هزینه است.
با این تفاوت که گزینه اول جهت نجات خود و همه هموطنان است
ولی گزینه دوم تنها جهت نجات خود و خانواده خویش است
و طبیعی است که همه شهروندان فرصت و اجازه و امکان خروج از کشور
و اخذ اقامت از کشورهای دیگر را پیدا نمی کنند.
بنابراین آن ها که گزینه دوم را انتخاب می کنند
به دو نیمه می شوند
نیمی در اینجا و نیمی در آنجا.
و این وضعیتی ناخوش و ناگوار است.
و اما گزینه سوم ،
اگرچه سکوت و بی تفاوتی از سر ترس و مصلحت اندیشی و فرصت طلبی
به ظاهر هزینه فردی ندارد
اما هزینه جمعی دارد
و همه ملت ایران متضرر می شوند.
همه با هم به سوی سقوط و نابودی پیش می رویم.
ما همه ساکن یک کشتی هستیم.
می توانیم با تلاش جمعی مان این کشتی را از غرق شدن نجات دهیم
و همه با هم نجات پیدا کنیم.
کافی است به یک هجوم شجاعانه
سکان کشتی را از دست ناخدای مست و بی مسئولیت خارج کنیم.
و هم می توانیم ساکت و بی تفاوت منتظر اینده ای نامعلوم بنشینیم
و یا همه به دنبال قایق نجات برای نجات خود باشیم.
اما تعداد قایق های نجات خیلی محدود است
و به همه نمی رسد
و به این ترتیب ما عزیزان بسیاری را بر جا خواهیم گذاشت
ضمن آن که خطر آن نیز از خطر تلاش جمعی برای نجات کشتی به مراتب بیشتر
و امکان نجات فردی از امکان نجات جمعی به مراتب کمتر است.
نگام ؛ ناگفته های ایران ما