راه سبز امید-
سپاه بدون مرز اصطلاح جدیدی بود که رهبر ایران در خطبه های نماز جمعه دیروز در مورد سپاه قدس بکار برد.
وقتی کسی خود را ولی امر مسلمین جهان بداند برای بسط سلطه اش در سراسر جهان و در ورای مرزهای ملی به سپاه بدون مرز هم بعنوان ابزار اعمال قدرت خود نیاز دارد.
اما ایا قوانین جهانی به ما اجازه داشتن چنین حقی را می دهد؟
ایا داشتن یک رهبری و سپاه بدون مرز ناقض قوانین بین المللی و استقلال و حق حاکمیت دولتها و ملتها نیست؟ در قانون بین المللی چنین حقی فقط برای سازمان ملل به رسمیت شناخته شده انهم برای حفظ صلح در مناطق جنگزده.
ارتش های فرامرزی پدیده ایی مربوط به دوران استعمار قدیم است که دیگر زمانش به سر رسیده. دیگر هیچ کشوری حق مداخله در امور کشوری دیگری به زور را ندارد و اینکار مصداق اشغالگری و توسعه طلبی و استعمار نو است.
اگر دولت اسراییل غاصب و اشغالگر است، مبارزه با ان توجیهی برای اعمال مشابه با ان نیست. به همان دلیل که اسراییل بخاطر اشغال سرزمینهای فلسطینی محکوم است دولت ایران هم بخاطر مداخله در امور کشورهای دیگر محکوم است.
همکاریهای سیاسی و اقتصادی و نظامی و امنیتی و استراتژیک بین دولتها و کشورها با یکدیکر یک بحث جداگانه و کاری لازم و ضروری و امری متداول و معقول است اما اشغالگری و توسعه طلبی امری غیر قابل توجیه است.
ایران با دولتهای عراق و سوریه و یمن هیچ قرارداد نظامی و امنیتی اعلام شده و مصوبی ندارد و قانونا حق حضور نظامی و امنیتی در ان کشورها را ندارد و حضورش یک حضور عیر قانونی است خصوصا پس از تصویب مجلس عراق برای خروج همه نیروهای خارجی از این کشور.
اکنون زمان آن فرا رسیده تا سپاه قدس بعنوان یک سپاه بدون مرز و سپاه پاسدارن بعنوان یک سپاه ایدیولوژیک و در خدمت منافع رهبر منحل و در ارتش ادغام شود و یک ارتش ملی واحد با هدف حفاظت از امنیت مرزها و تمامیت ارضی کشور تاسیس شود.
و روابط با دولتهای خارجی باید در چارچوب قراردادهای دوجانبه و چند جانبه توسط وزارت خارجه و با تصویب مجلس تنظیم شود.