✍️ محمد شبیری
?اخیراً شمال کشور درگیر مسائل و مصائب سیل گستردهای شده است وخسارات زیادی به مردم وارد گردیده و در وضعیت بحرانی خاصی قرار گرفتهاند. دولت ونهادهای کمک رسان به اقدامات خود سرعت بخشیدهاند، اقداماتی که سالیان مدیدی ادامه دارد، کمکهای مربوط به سیل زدگی در حال اجراست،
اما چرا فعالان عرصههای سیاسی در احزاب و علی الخصوص جریانات اصلاح طلب هیچ برنامهای برای امداد رسانی و کمک های انسان دوستانه ندارند؟ مگر احزاب نباید در بین مردم و در شرایط متفاوت حضور داشته و به داد مردم برسند ؟ شاید تصور این است که کار امداد وظایف دولت است. قطعاً وظیفهٔ دولت است. اما دولت در بحرانها با استظهار به مردم است که امکان توفیق دارد. در تمام دنیا بویژه در کشورهای دارای دمکراسی مردم و احزاب و سازمانهای مدنی در شرایطی که مشکلات و بحرانهای طببعی رخ میدهد مشارکت فعالانه دارند. فعالیت سیاسی اگر بدون صبغهٔ و اقدام مدنی باشد، ریشهٔ آن زود خشک میشود.
البته نباید اینگونه فکر کرد که این موضوع امری سر سری و فقط جنبهٔ پوپولیستی داشته و برای تبلیغات سیاسی صورت گیرد. اگر چنین تصوری باشد موضوع از اصل با مسائل بازدارندهٔ جدی مواجت میشود. همچنین اگر این رویکرد بدون سامان و سازمان، سطحی وابتدایی باشد نیز شکست خورده و بی اثر خواهد بود. هرگز نباید چنین تصوری داشت که سیاست و احزاب سیاسی به امور اینچنینی نباید وارد شوند! بعد از پذیرش اصل ورود به اقدامات انسان دوستانه موضوع بعدی سنجیدگی و دارا بودن تشکیلات انسجام یافته و با مهارتهای مربوط در این مسیر امکان توفیق را میدهد. اگر چنین جهتگیری نباشد ممکن است به ضد خود تبدیل شود. ضرورت دارد که در تمامی احزاب و جریانات سیاسی به فعالیتهای مدنی بسیار اهمیت دهند و با فعالیت های بشردوستانه سامان یافته غفلت خود را از این مسألهٔ مهم جبران کنند. بی تردید لازم ایت با هماهنگیهای منسجم با مسئولین رسمی مربوط، به این کنش مهم و مغفول توجه شود و اقدامات لازم معمول شود. تأکیدمیشود داشتن بخشی در تشکیلات سیاسی احزاب ، برای همین موضوع (نا نامی شبیه «کنشگران بشر دوستانه») که بصورت انسجام یافته و از قبل پیشبینی شده باشد،امری ضروریست. هر جریان سیاسی که از چنین رویکردی برخودار باشد، نشانهٔ فهم آن از اهمیت فعالیت مدنی و تاثیرات آن بر اقدامات سیاسی خواهد بود.
زیر ساخت مدنی احزاب کمک کنندهٔ نقش اجتماعی اصیل آنها خواهد بود.
حزبی که برای موقعیتهای بحرانی نتواند اقدام سامان یافته انجام دهد نمیتواند سازماندهی مناسبی برای سایر موقعیتها داشته باشد، مضافاً بر اینکه نیروهای انسانی احزاب ضرورتاً باید از مهارتهایی که در خدمت به مردمان كشور لازم است بر خوردارباشند. اما كدامیک از احزاب چنین اقدامات مدنی را در دستور کار خود قرار داده و به سازماندهی در این مهم اقدام پیشبینیشده را طراحی و برنامه ریزی کرده است؟!
برای با مردم بودن و اعتماد آنان را جلب کردن، درک الزامات خاص مدنی آن را لازم دارد.
اگر زلزله و یا سیل و هر گونه بحران طبیعی دیگر رخ داد، احزاب با آمادگی خود بتوانند اقدامات لازم را با هماهنگی دستگاههای ذیربط به منصهٔ ظهور برسانند.
در شرایط حاضر حداقل این است که مسئولان احزاب پیشرو در مناطق بحرانی حاضر شده و همراه مردم در درون مشکلاتی که با آن در مناطقی مانند سیل گلستان مواجه هستند ابراز همدردی بنمایند؛ آنگاه خود به ضرورت مشارکتهای مدنی در راستای خدمات انساندوستانه پی خواهند برد.
البته در این راه ظرایف و مسائل مهمی وجود دارد که ما در مورد آن فعلا سخنی نمیگوییم. اکنون فقط به ضرورت حضور و فعالیت مدنی احزاب مانند حضور و اقدامات سنجیده و پیش بینی شده در مصائب و مشکلات مردم(مانند فعالیت مدنی و انساندوستانه برای سیل گلستان) تاکید داریم. اگر چنین فعالیت مدنی را به شکل ساماندهی شده تجربه میکردند، به اثرات آن در سایر مقولات نیز پی میبردند.