پایگاه خبری / تحلیلی نگام_«سیاوش تیموری» که از یارسانهای ایران است، در سال ۱۳۱۶ در سنگلج تهران چشم به جهان گشود. وی تحصیلات ابتدایی را در دبستان فیروزكوهی و متوسطه را در كالج البرز گذراند و در سال ۱۳۳۵ برای ادامه تحصیل در رشته معماری به دانشكده هنرهای زیبای دانشگاه تهران راه پیدا کرد.
به گزارش ایران وایر، نام پدر سیاوش تیموری، نصرتالله و مادرش کبری بود و او دومین فرزند از چهار فرزند این زوج است. خواهر بزرگش پروین تیموری، همسر «نصرتالله کریمی»، بازیگر و کارگردان ایرانی بود.
او در سال ۱۳۳۵ برای ادامه تحصیل در رشته معماری به دانشكده هنرهای زیبای دانشگاه تهران راه پیدا کرد و در سال ۱۳۴۱ با احراز رتبه اول از آنجا فارغالتحصیل و با بورس دولت فرانسه برای گذراندن دوره دكترای معماری در مدرسه «بوزار» پاریس عازم آن كشور شد.
پس از فارغالتحصیلی در سال ۱۳۴۸، شروع به فعالیت در کنار معماران برجسته فرانسوی کرد و بعدها در پروژههای بزرگی همچون ورزشگاه ۵۰ هزار نفری Le Parc des Princes در شهر پاریس همکاری کرد. بعد از سالها فعالیت حرفهای و موفق در سال ۱۳۴۸ به دعوت پروفسور رضا، رییس وقت دانشگاه تهران برای آموزش به ایران بازگشت و فعالیت خود را در ایران ادامه داد.
ورزشگاه پارک د پرنس (Parc des Princes)، پنجمین ورزشگاه بزرگ فرانسه و قدیمیترین ورزشگاه پاریس است که تا ۵۰ هزار نفر ظرفیت دارد و در سال ۱۳۵۱ بعد از بازسازی به بهرهبرداری رسید. مسئولیت طراحی و ساخت این ورزشگاه به دفتر معماری روژه تایبر ( Roger Taillibert) محول شده بود که طراحی آن را به تیموری سپرده بودند.
طراحی این ورزشگاه سبب شد تا سیاوش تیموری در سن بیست وهشت سالگی به شهرت برسد. از دیگر ابداعهای ارزشمند و بینظیر تیموری، سقفهای تاشوی ورزشگاهها است که سبب شد نام او در دایرهالمعارف نیمه قرن بیستم ثبت شود.
دکتر تیموری یکی از استعدادهای هنری ایران است که کروکیها و طرحهایش در ردیف آثار هنری ارزنده در سطح بینالمللی به شمار میرود. تیموری با الهام از چادر عشایر ایرانی همچون قشقایی، مجموعههایی ورزشی ساخته که سقف آن قابلیت باز و بسته شدن داشته باشد تا دیگر استفاده از آنها منحصر به فصل تابستان یا زمستان نباشد.
از سری مجموعههای ورزشی که تیموری با قابلیت سقفهای بازشو-بستهشو طراحی کرده است، میتوان به دو استخر «بلوار کارنو» و «داوید آنژه» در شهر پاریس، استخری در کاخ باکینگهام و همچنین استخری در کشور الجزایر برای رییسجمهور وقت این کشور اشاره کرد.
تیموری میگوید وزارت فرهنگ فرانسه بر اساس همین ایده ۳۰۰ استخر برای دانشکدهها و دبیرستانهای فرانسه سفارش داد.
تیموری در سال ۱۳۵۳ از دانشگاه استعفا داده و با همکاری عدهای از دوستان، «مهندسین مشاور فرموم» را بنیان نهاد و بار دیگر فعالیتهای عملی را در بخش خصوصی دنبال کرد که تا این تاریخ متجاوز از ۸۰ پروژه را در کشور طراحی و بر اجرای آن نظارت کرده که بسیاری پروژههای بیمارستان، برجهای مرتفع، مراکز تحقیقات، کارخانه، هتل، مسکن، بانک و طرحهای اماکن نظامی از آن جملهاند.
وی در مورد دلیل استعفای خود میگوید: «در جریان ساخت ورزشگاه آزادی رییس وقت دانشکده معماری، از بنده بهانه میگرفت که نمیتوانی فعالیتی بیرون از دانشگاه در زمینه حرفه معماری داشته باشی که با وی درگیر شدم و چون بخشی از عمرم را در پروژههای اجرایی و کسب تجربه در این زمینه به توصیه عالیجناب لکوربوزیه گذرانده بودم، لذا یکی از دلایل استعفایم قانون منع مداخله اساتید دانشگاه در فعالیت امور اجرایی خارج از دانشگاه بود.»
دکتر سیاوش تیموری هر چقدر که در داخل مرزهای کشورمان گمنام است، در خارج از ایران وی جزء چهرههای کاملا شناخته شده است و از او به عنوان یکی از مفاخر علم و هنر معماری در جهان یاد میشود.
وی در مورد این گمنامی خود در داخل کشور میگوید: «انجمن مفاخر معماری ایران مراسم بزرگداشتی برای بنده گرفتند و در همان پوستری هم که برای این مراسم طراحی کرده بودند یک علامت سوال گذاشته بودند جلوی جمله «گمنام مثل من؟»؛ بنده که به اندازه موهای سرم کار کردم و زحمت کشیدم و خدمت کردم، آنقدر تلاش داشتم که در حال حاضر نام بنده را در آن سوی مرزها در دایرهالمعارف نیمه قرن بیستم جزء مفاخر نوشتهاند. اما در ایران بنده را نمیشناسند که برایم مهم نیست؛ از اینکه سالها عاشقانه در این راه خدمت کردهام، بسیار خوشحالم.»