✍️آذر منصوری
در روزهای پایان سال ۹۷ و هم زمان با آغاز سال جدید، مردم استان های شمالی کشورمان بر اثر بارش های شدید و پیاپی درگیر سیلی بی سابقه شدند.
برخی ازجاده ها زیر آب رفت ومزارع بسیاری نیز پس از این سیل آسیب دیده اند وکشاورزانی که نگرانند که آیا امسال محصولی برای برداشت آن ها باقی می ماند یا خیر؟
این اولین و آخرین حادثه غیر مترقبه ای نخواهد بود که در ایران اتفاق می افتد چرا که وقوع بلایای طبیعی نه تنها در ایران امروز و دیروز که در کل جهان اجتناب ناپذیر است.
به همین منظور هم ستادی تحت این عنوان در سازمان های زیر مجموعه دولت ها شکل می گیرد تا خسارات و آسیب های پس از هر حادثه به حداقل ممکن تقلیل پیدا کند.اما موقعیت اقلیمی ایران و سابقه وقوع بلایای طبیعی گویای این واقعیت است که در چنین مواقعی بویژه در این مناطق به دلیل بارش های پیاپی و شدید احتمال وقوع سیل تا حدودی قابل پیش بینی است،چرا که حداقل در این مقطع تکنولوژی به یاری انسان آمده است و می تواند از میزان و شدت آسیب ها بکاهد.
اما همان طور که در اخبار آمده است برخی از روستاییان استان گلستان در محاصره سیل قرار گرفته اند و حتی امداد رسانی به آسیب دیدگان به سختی امکان پذیر است.
هم زمانی با تعطیلات آغاز سال جدید نیز بر نوع ومیزان کمک رسانی اثر خود را گذاشته است.
اما چگونه می توان از میزان خسارات مادی و جانی حوادث غیر مترقبه کم کرد؟
آیا نمی توان با اطلاع رسانی به موقع ار خسارات کاست؟
در نگاه بلند مدت تر آیا نمی توان با تدابیری از وقوع حوادثی مانند سیل پیشگیری کرد؟
آیا نمی توان از مشارکت نهادمند مردم در پیشگیری از حوادث و کاستن خسارت های ناشی از بلایای طبیعی کمکگرفت؟
به راستی چرا همه نگاهها به سوی دولت است؟
کشورهای دیگر در چنین مواقعی چگونه این بحران ها را مدیریت می کنند؟
نقش دولت ها (حاکمیت)در این بین چیست؟
تا چه حد رسانه ها می توانند در پیشگیری از وقوع حوادث و یا کاستن از خسارت ها و آسیب های احتمالی و با جلب مشارکت مردم ایفای نقش کنند؟
با هر سیل یا حادثه غیر مترقبه ای که پیش می آید این پرسش ها نیز مطرح می شود.
به راستی نقش هر یک از ما در پیشگیری ،یافتن راه حل ها و کاستن از آسیب های ناشی از بلایای طبیعی چیست؟