در دیر زمانی که یاغیان مسلح با دسته های چند ده نفره امنیت راهها و گذرگاهها را می بستند و اموال کاروانیان را مورد تاراج قرار میدادند هر زمان زنان ویا دخترانی در کاروان حضور داشتند هیچ دزدی اجازه سد کردن راه کاروان را نداشت و کاروان بسلامت و به موهبت حضور بانوان و دخترات به مقصد میرسید
امروز وضع دگرگون گشته از یاغیان و دزدان در جاده ها وگدارها خبری نیست اما اختلاس گران این یاغیان عصر تجددو دین فروشان مردم فریب از به تاراج بردن حقوق قانونی زنان بی سرپرست، دخترکان کار ،پیران فرتوت. ساکنین هتل کارتن ها و قبر خواب ها، ابایی ندارند ،چپاول می کنند، برج میسازند، به سفرهای تفریحی خارج میروند وبر سیه روزان تاراج شده می خندند.
هر زمان میشنوید که دزدی با میلیاردها تومان از کشور خارج ،به اروپا ویا کانادا و استرالیا فرار و سکونت گذیده اند، بدانید هزاران نفر بر فقرا وتهدیدستان جامعه افزوده میگردد واین قطار به قول محمود خان ترمز بریده و غیر قابل توقف است!
چنان چه اقتصادانان منصف ، محاسبان بی طرف، ثروت های به تاراج رفته یک ملت را مورد محاسبه قرار دهند ،در کشور شهری بدون بیمارستان، مدرسه ای بدون کلاس درس، کارگرانی بدون کارخانه و کارگاهای تولیدی، فقرایی محتاج نان شب، کودکی نیازمند کار وهزاران مشکل دیگر وجود نخواهد داشت.
آرزوها بر باد نمیرود.
امنیت مختل نمیشود
آینده نسل جوان تاریک و ملتی نگران فردای اعتیاد جوانان خویش نخواهد بود!
به امید آن روز.