✍️مریم زارعیان
در راهپیمایی ۲۲ بهمن امسال عده ای از تبار شعبان بی مخ، شعار مرگ بر روحانی سر دادند!
البته که نمیتوان برخی از اشتباهات روحانی خصوصاً در دوره دوم ریاست جمهوریشان را کتمان نمود. اما واقعیت این است که خروج آمریکا از برجام و بایکوت صادرات نفت ایران و رسیدن کفگیر دولت به ته دیگ، این فرصت را در اختیار رقبای دولت (که در سودای پاستور به سر می برند) قرار داد که تا می توانند از این آب گل آلود ماهی های درشت بگیرند.
تکلیف عوام هم که مشخص است. عوام، صبح ۲۸ مرداد ۱۳۳۲ شعار زنده باد مصدق دادند و عصر همان روز، مرگ بر مصدق. این روحانیِ نامحبوب هم، همان روحانی است که در سال ۱۳۹۶ رای اکثریت مردم را به دست آورد. بیش از سال ۱۳۹۲!
با اطمینان بالایی می توان مدعی شد، رقبای روحانی در انتخابات ۱۳۹۶، هم اکنون از اینکه انتخاب نشده اند، خشنودند. در واقع، ایشان باید سپاسگزار روحانی باشند که با رئیس جمهور شدن در دوره ترامپ، خودش را چنین نامحبوب کرد و محملی فراهم آورد تا به راحتی مسبب همه مشکلات کشور شناخته شود. گرچه می دانیم هر کدام از رقبای روحانی نیز به مسند ریاست جمهوری نشسته بودند، حال و روز بهتری نداشتیم، اما همزمانی ریاست جمهوری روحانی و ترامپ، بستر مناسبی برای تخریب روحانی فراهم نمود.
در واقع عوام، بیشتر اوقات می دانند چه نمی خواهند اما نمی دانند چه می خواهند و از آن مهمتر چگونه می توان به آن رسید. امتحان این موضوع نیز ساده است کافی است از ایشان بپرسید اگر بجای روحانی، فلانی رییس جمهور بود، وضع بهتر بود؟ یا اساسا فلانی می خواست چکار کند؟
به هر حال با لحاظ جمیع جهات، می توان پیش بینی نمود اگر اتفاق خاصی تا ۲۸ خرداد ۱۴۰۰ نیفتد مخالفین روحانی، پاستور را فتح خواهند نمود.
اما شاید دور نباشد که همین عوام بگویند: صد رحمت به روحانی!