به نسل خسته ی نومید، امید را بدهید
یکی از آن همه وعد و وعید را بدهید
یکی، فقط یکی از آن هزار و یک شادی
که گفته اید به ما می دهید را بدهید
به قدر روزنه ای هم ز پشت پرده ی وهم
به دیده، مژده ی صبح سپید را بدهید
ریا و زهد پلی شد به سوی غارت پُست
جزای پستی دزد پلید را بدهید
تقاص راهزن روسیاه را که چنین
شکست حرمت موی سفید را بدهید
در اتاق مقامات، بسته تا کی و چند؟
به دست مردم دانا کلید را بدهید
حقوق جمعیت پابرهنه، ارزانی
ولی به کودک شان کفش عید را بدهید
به ما که زنده به گوریم پاسخی ندهید
جواب این همه خون شهید را بدهید!