حامد تقوی-
نیچه می گوید: «اصل شرم آور حکومت همینجاست. او برای مردم سرچشمه تمام نشدنی رنج و درد است. و آتشی است که در شعله های دائمی خود، همه را می سوزاند. با این همه، همین که ما را می خواند، خود را فراموش می کنیم؛ ندای خون آلوده او، برای مردم مایه دلیری و ارتقاء به مقامِ قهرمانی است.»
اگر این گفته نیچه را اگر یک اصل ب ای حکومت های نظیر حکومت فعلی ایران در نظر بگیریم، احتمالا بسیاری از راههای مبارزه بانظام فعلی برای ما روشن خواهد شد.
همانطور که در اعتراضات اخیر (آبان ماه) و همچنین در اعتراضات پیشین دیدیم، حکومت از طریق سرکوب گسترده خود اعترضات را بیسرانجام میگذارد و آنچه ما از اعترضات مردم دریافت میکنیم، احساس قهرمانی در مقابله با غول است. در حالی که این یک اشتباه استراژیک است. زمانی مردم پیروز میدان خواهند شد که نظام سرتاپا فاسد را از ریشه برچینند. لذا باید همواره به این توجه داشت که از این عواطف هیجانی که تا حدودی قابل درک هم هست؛ دروی گزنیم و تمام توجه و تمرکز خود را برای چگونگی مبارزه معطوف کنیم.