شیزوفرنی در کودکان یک بیماری شدید اما نادر روحی است که کودک را مجبور به بررسی های غیرعادی می کند. شیزوفرنی بر رفتارها، احساسات و تفکر تاثیر می گذارد. این بیماری ممکن است منجر به پرخاشگری غیر عادی کودک، تبدیل شدن به فردی با تفکر اشتباه و ناسازگار شود. تمام این علائم ممکن است به طور قابل توجهی توانایی کودک در عملکرد خود مختل کند. هیچ درمان قطعی برای این بیماری وجود ندارد. این درمان نیاز به صورت مادام العمر دارد که ممکن است در زمان های مختلف دشوار باشد زیرا افرادی که مبتلا به شیزوفرنی هستند اغلب خود را “بیمار” نمی بینند. همانند سایر بیماری ها، هر چه زودتر تشخیص داده شود و درمان شود، چشم انداز کلی بهتری دارد.
شیزوفرنی در دوران کودکی اساسا همانند شیزوفرنی در افراد بالغ است. تفاوت کلیدی این است که در یک زندگی شخصی فرد بسیار زودتر آغاز می شود. شیزوفرنی زودهنگام ممکن است بر رفتار اجتماعی و عاطفی کودک و همچنین آموزش آن تأثیر بگذارد. متاسفانه، شیزوفرنی دوران کودکی ممکن است تشخیص و درمان مشکل تری داشته باشد.
یک پزشک یک کودک مبتلا به شیزوفرنی را با دو یا چند مورد از علائم زیر را برای یک ماه یا بیشتر تجربه کنند تشخیص دهد:
توهمات تفکر خیالی
اختلالات گفتاری
رفتار ناسالم و یا کاتاتونیک(خلصه ای)
علائم منفی
با این وجود قبل از تأیید تشخیص، پزشک اطمینان حاصل می کند که علائم کودک به علت شرایط یا موارد دیگر نیست. علاوه بر این، کودک نیز باید قبل از اینکه تشخیص داده شود، میزان آی کیو بررسی شده باشد. بعضی از علائم ممکن است هرگز برطرف نشوند، در حالی که علائم دیگری ممکن است بعد از دوره ای به بهبودی برسد. شدت و نوع علائم ممکن است در طول زندگی یک فرد و بین افراد متفاوت باشد.
علائم اولیه چیست؟ برخی از رایج ترین نشانه های اولیه عبارتند از: غیر معمول و اواخر راه رفتن لنگان لنگان و بیشتر لکند زبان رفتارهای غیرمعمول مانند تکان دادن یا تکان دادن بازوها…
علائم در نوجوانان
گفتار نامرتب شیزوفرنی مختلف هستند، اما ممکن است این گونه نامرتب صحبت کردن یا لکنت زبان در کودکان کمتر باشد. همچنین تشخیص نوجوانان مبتلا به شیزوفرنی دشوار است زیرا بسیاری از نوجوانان ممکن است برخی ماز این رفتارها را بدون داشتن شرایط بهداشتی روانی نشان دهند. برخی از نشانه های رایج در نوجوانان عبارتند از:
کمبود انگیزه
مشکل خواب
ترک دوستان و خانواده
عملکرد ضعیف در مدرسه
تحریک پذیری
حالت افسردگی
رفتار خارج از عرف
تفاوت بین پارانویا و شیزوفرنی چیست؟
بیماری پارانویا شامل توهماتی است که به دنبال استرس و اضطراب ایجاد میشود و گاها افراد به دنبال توطیه و انتقام از دیگران هستند. به عنوان مثال، حادثه ای که اکثر مردم به عنوان یک حادثه یا تصادف تلقی می کنند، از منظر یک فرد پارانوئید ممکن است توطئه تصور شود پارانویا با فوبیا تفاوت دارد. افرادی که دچار فوبیا هستند ترس غیر منطقی دارند، اما به خاطر ترس و اضطرابشان دیگران را سرزنش نمی کنند. اصولاً پارانوئیدها موجوداتی دوست داشتنی نیستند. آن ها عصبی و بداخلاق اند، با اطرافیان خود بداخلاقی می کنند، همه را دشمن خود می دانند و احساس می کنند هرکسی به نحوی درفکر ضربه زدن به آن هاست، بسیار زودرنج اند و مرتب در وحشت اند که نوعی بیماری جدید به آن ها روکرده و سلامتی جسمی شان در خطر است. افرادی که پارانویا در آن ها پیشرفته است چیزهایی می بینند و می شنوند که حقیقت ندارد. آن ها از همه چیز بیزارند، عبوس و گوشه گیرند، به همه تحکم می کنند و حتی گاهی به فکر خودکشی می افتند.
علائم بعدی شیزوفرنی در طول زمان دائما در حال تغییر است. علائمی که بعدا افزایش مییابد عبارتند از: هذیان واغلب شامل شنیدن و دیدن چیزهایی است که وجود ندارد. کودک کاملا تجربه ای میکند که می تواند شامل هر یا هر حسی باشد. اتفاق شایع در شیزوفرنی شنیدن صدای است. اتهامات رخ می دهد زمانی که کودک دارای عقاید است که در هیچ واقعیت نهفته است. این توهمات بین ادراکات منفی و مثبت متفاوت است. برای مثال ممکن است شامل احساس محبوب بودن یا احساس قربانی شدند داشته باشند. اختلالات در اکثر موارد شیزوفرنی رخ می دهد.
رفتار حرکتی غیر طبیعی ممکن است شامل برخی علائم شامل آشفتگی غیر قابل پیش بینی و تلخی باشد. رفتار کودک برای تکمیل وظایف دشوار است.
علائم منفی عبارتند از ناتوانی کودک در عملکرد به طور طبیعی، که می تواند بر روی تعدادی از فعالیت ها تاثیر بگذارد. به عنوان مثال، یک کودک یا نوجوان ممکن است بهداشت شخصی را نادیده بگیرد. در موارد دیگر، کودک در هنگام صحبت کردن، همیشه با مخاطب تماس درست مفهوم بر بازگونکند ، هرگز با همسالان خود ارتباط برقرار نکنند، یا به ندرت درگیر فعالیتهای اجتماعی شود.
با گذشت زمان و پیشرفت بیماری، کودک ممکن است شروع به تجربه بیشتر و بیشتر علائم شامل توهمات کند. در مراحل بعد، یک کودک ممکن است از دوره ای از روان درمانی عبور کند که در آن از افکار واقعی دور می شود. اغلب در این موارد، کودک نیاز به بستری دارد.
در نهایت مهم است بدانیم که کودکان یا نوجوانان مبتلا به شیزوفرنی مستعد ابتلا به افکار و اقدامات خودکشی هستند. والدین و مراقبان باید همیشه در مورد خودکشی یا نشانه هایی از افکار خودکشی به طور جدی صحبت کنند و اگر فرزندشان علائم یا نشانه هایی را نشان می دهد، به دنبال کمک فوری به پزشک یا روانشناس مراجعه کنند.