پایگاه خبری / تحلیلی نگام _ «شیوا یاری» متولد سال ۱۳۶۰ در کرمانشاه است. رک، بی پروا و البته بلندپرواز. شیوا یاری داور کرمانشاهی فوتبال بانوان که 7 سال در سطح ملی و بین المللی با نام ایران قضاوت کرده بود، پس از خروج از لیست فیفا راهی نروژ شد تا در لیگ این کشور به کار قضاوت بپردازد.
او در مصاحبهای می گوید که شروع کار من در داوری از سال 80 بود که آن زمان در فوتسال قضاوت میکردم و هنوز فوتبال بانوان در کشورمان شکل نگرفته بود. سال 84 وارد قضاوت فوتبال شدم و از سال 88 هم در فهرست داوران بینالمللی قرار گرفتم و در این مدت قضاوتهای آسیایی زیادی داشتم که در ردههای سنی مختلف در جام ملتها بود.
یاوری درباره دوران کودکیاش گفته است؛ «یادم نیست که وقتی بچه بودم، قبل از فوتبال از چه چیزی خوشم آمد. از وقتی یادم میآید، عاشق فوتبال بودم. بازی هم میکردم اما فقط با بچههای خانواده و دوستان. بعد که به دبیرستان رفتم، متوجه شدم میتوانم به جای فوتبال، هندبالیست شوم. دلیلش هم این بود که در مدرسه ما کسی حق فوتبال بازی کردن نداشت اما تیم هندبال خوبی داشتیم. با خودم گفتم هندبال هم مثل فوتبال دو دروازه دارد. خودم را با همین فکرها راضی کردم. حدود یک سال بعد هم به اردوی تیم ملی هندبال دعوت شدم اما همان سال ۷۹ که فهمیدم فوتسال دختران راهاندازی شده، دیگر حتی به اردوی تیم ملی هندبال هم نرفتم. کلا مسیر زندگیام تغییر کرد.»
به باور او، در شرایطی که در فوتبال بانوان نه پول است و نه شهرت، کسانی که وارد این رشته میشوند و فعالیت میکنند از روی عشق به فوتبال است و این عشق و علاقه باید مورد احترام قرار بگیرد. هر دختری حاضر به فعالیت در رشته فوتبال نیست و دختران زیادی دیدم که استعداد خوبی در فوتبال داشتند ولی حاضر نشدند فوتبالیست شوند.
او الگوی خود را در داوری از میان بانوان، خانم ساچیکو از ژاپن میداند که 5 سال پیاپی به عنوان بهترین داور بانوان آسیا انتخاب شده، و بر این باور است که علیرضا فغانی افتخار جامعه داوری فوتبال ایران محسوب میشود. دوندگی و جایگیری خوب از نقاط قوت قضاوت فغانی است. من همیشه فیلم بازیهای ایشان را نگاه میکنم و نکات آموزندهای برای من دارد.