✍️احمدرضا حائری
حسین هاشمی از زندانیان اعتراضات آبان پس از اینکه دیروز در اقدامی غیرقانونی و غیرانسانی به تیپ چهار زندان تهران بزرگ که محل زندانیان خطرناک با جرائم خشم است، تبعید شد، از لحظه ورود(حدودا ۲۰ ساعت پیش) با استفاده از تنها امکان در اختیارش یعنی جان شیرینش فریاد اعتراض سر داده و اعلام اعتصاب غذای خشک کرده است.
ظهر امروز اصغر فتحی رئیس زندان تهران بزرگ پیروزمندانه نزد این جوان ۲۶ ساله که ساعت ها نخوردن و نیاشامیدن او را رنجور ساخته(حسین از قبل دچار ناراحتی کلیه و افتادگی دریچه مینرال قلب بوده) رفته و گفته:” آوردمیت اینجا!، اینجا دیگه صدات را میبریم! تا ببینم دیگه چطور میخوای وضع زندان را گزارش کنی؟”
حسین گفته “من فقط میخوام آقای رئیسی بیاد اینجا ببینه که چه ظلمی به ما میکنید؟ ببینه توی چه شرایطی ما را نگه داشتید؟”
خواسته ای که حسین خطاب به زندانبانش مطرح کرده احتمالا با ریشخندی مواجه شده و یحتمل در خاطر رئیس گذشته که”رئیسی بیکاره بیاد تو یه الف بچه را ببینه!؟ اونم الان که درگیر انتخاباته!؟”
آقای فتحی خوب میداند دو سال پیش زنده یاد علیرضاشیرمحمدعلی را در چنین موقعیتی قرار دادند که توسط دو زندان شرور به قتل رسید. برایم باور کردنی نیست که بازی با جان یک جوان هموطن برای کسی چنین سهل و آسان باشد! ظاهرا باید از قول حسین هاشمی به آقای فتحی و مقامات دادیاری ناظر بر زندان زندانیان سیاسی آقایان وزیری و الیاسی یادآور شویم که “من هم پسر کسی هستم”
حسین ساعتی پیش تماس گرفت و با شرح ماوقع و با صدایی ضعیف از ما کمک خواست، از فعالین مدنی و رسانه ها و مهمتر از همه از مردم ایران کمک خواست ، و خواست تا صدایش باشند تا نتوانند صدایش را ببرند.
در آخر برای آنها که به هر لطایف الحیلی متوسل شده اند که صدای مردم را ببرند نصیحتی دارم، تاریخ را بخوانند، زیاد هم نه، اندکی از تاریخ را بخوانند تا بدانند صدای مردم را نمی توان برید، چنانکه صدای آبان را نمی توانید ببرید، و همچنان که صدای حسین هاشمی زندانی اعتراضات آبان را نمی توانید ببرید و چنانکه صدای دادخواهی خانواده های جان باختگان آبان را نمی توانید ببرید.
و از هموطنان عزیز میخواهم پیش از آنکه خدای ناکرده اتفاق ناگواری بیافتد، با هشتک #ماصدایحسینیم و #صدایآبانبریده_نمی شود، در شبکه های اجتماعی این جوان زندانی مظلوم را یاری کنند.