نشسته بودم و داشتم با تخمههای هندوانه درون بشقاب با چنگال بازی میکردم که شنیدم طرح سربازی دختران در مجلس مطرح شده است. سریع رفتم داخل حمام که فرش مویی نشود. کمی که به خودم مسلط شدم، خودم را تکاندم و برگشتم.
با خودم فکر کردم که نمایندگان ملت، چقدر خوب فعل «یا راهی خواهم یافت یا راهی خواهم ساخت» را صرف کردهاند و چه هوشمندانه توانستند این جفایی را که در حق عمر پسران کشور میشود، برطرف کنند. در همین راستا امیدوارم نمایندگان بهزودی با طرحهای زیر سایر مشکلات کشور را نیز تار و مار کنند:
– طرح کندن تمام آسفالت سطح خیابانها برای ریشهکنکردن چاله و چولهها.
– طرح اضافه کردن چهار صفر به پول ملی برای خنثیشدن اثر نوسانات چندهزار تومانی در ارزش ریال.
– طرح سوارخ کردن کل نان سنگک و تبدیل نان سنگک به سوراخ سنگک برای از بینبردن بنیادی مشکل ریختن مربا.
– طرح آسفالت کردن نمایندگان فعال مانند محمود صادقی و علی مطهری برای حل مشکل توی چشم زدن سکوت عارف و همچنین دور نریختن و استفاده مجدد از آسفالتهای ذکرشده در پیشنهاد اول.
– طرح ایجاد تعاونیهای اختلاس برای مشارکت همه مردم در این فعالیت اقتصادی و رفع ذهنیت تبعیض.
– طرح گذاشتن دوچرخه به جای صندلیهای ورزشگاهها و ایجاد یک دلیل منطقی برای نامناسب بودن فضای ورزشگاه و خاتمه بحث حضور زنان در ورزشگاه.
– طرح خراب كردن زین دوچرخههای نصبشده در پیشنهاد قبل در صورت مقاومت عدهای از زنان در برابر آن راهحل.
– و در نهایت طرح عقیمسازی گونه بشر برای رفع نیاز به ازدواج و در نتیجه نیاز به شغل و حلشدن مشکل بیکاری.