پایگاه خبری / تحلیلی نگام _ در کنار تامین تجهیزات قنادیها حضور در نمایشگاههای خارجی و بینالمللی چشم انداز روشنی را پیش روی عالیزاد باز کرد و او را به فکر این انداخت که خود دست به کار شود و کارخانه ای برای تولید شیرینی و شکلات های صنعتی احداث کند؛ تحولی که در دهه 40 برای او سالهای اوج را ساخت
حسین عالیزاد در سال 1304 در تبریز و در یک خانواده بازاری به دنیا آمد، پدرش یکی از تجار به نام شهر بود. او که دو برادر و یک خواهر داشت از کودکی به خاطر شغل پدرش به بازار رفت تا علاوه بر کمک به پدر با زیر و بم کار نیز آشنا شود.
یکی از مهمترین گام ها در این جهت را در 16 سالگی برداشت زمانی که تصمیم گرفت کار و کاسبی خود را راه بیندازد و از تجارتخانه و حجره پدرش جدا شود. او به پدرش قول داد که روزی تاجر بزرگی خواهد شد؛ استقلال اگرچه برای حسین سخت بود اما تجربه های بسیاری را برایش به ارمغان آورد که بسیاری از آن ها زیربنایی برای ساختن سالهای بعدی زندگیاش شد.
عالیزاد به تهران آمد، او می خواست با برنامهریزی کارش را پیش ببرد و در اولین قدم برای این که حجم کار را محک بزند تصمیم گرفت با پول کمی که در دست داشت مقداری بادام بخرد و با بستهبندی آنها در وزن های مختلف و سپردنشان نزد قنادیها برای فروش، خود را به قنادیها معرفی کند و با آنها آشنا شود و در کنار این ها مهم تر از همه بتواند با آن ها ارتباط برقرار کند و اعتمادشان را به دست آورد و البته در این بین بازار را نیز بسنجد.
حسین عالیزاد نام شرکتش را براساس نام خانوادگی بازرگانی عالیزاد گذاشت و ابتدا یک اتاق و بعد اتاق دیگری اجاره کرد و با استخدام یک نفر تجارتش را قوی شروع کرد و هر روز هم بر حجم سفارشاتی که از سوی قنادی ها میگرفت افزوده و خیلی زود به چهره شناخته شده در بازار فروش لوازم و مواد اولیه قنادی تبدیل شد.
در کنار تامین تجهیزات قنادیها حضور در نمایشگاههای خارجی و بینالمللی چشم انداز روشنی را پیش روی عالیزاد باز کرد و او را به فکر این انداخت که خود دست به کار شود و کارخانه ای برای تولید شیرینی و شکلات های صنعتی احداث کند؛ تحولی که در دهه 40 برای او سالهای اوج را ساخت.
اگرچه که سرمایه چندانی نداشت اما مصمم بود که کار را از نقطهای شروع کند؛ ابتدا زمینی بین کرج و تهران خریداری کرد و بعد کم، کم برای خرید و نصب دستگاه ها و ماشین آلات اقدام کرد تا این که کارخانه شکومارس رسما در سال 1339 افتتاح شد. کارخانهای که نخستین کارخانه ساخت شکلات در ایران محسوب می شود.
فعاليت هاي صنعتي عليزاده بعد از انقلاب
با پیروزی انقلاب در سال ۱۳۵۷ کارخانه شکومارس در فهرست مصادره های دولتی قرار گرفت و حسین عالیزاد مجبور به واگذاری این کارخانه به دولت شد، اما روحیه خستگی ناپذیرش باعث شد که به فکر راه اندازی کارخانه ای جدید باشد و باردیگر از صفر شروع کند و نشان دهد که او صنعتگری است توانمند که روی پاهای خودش ایستاده و رشد کرده است.
او که سال ها به خارج از کشور رفت و آمد داشت و در نمایشگاه های متعدد شیرینی و شکلات و مواد غذایی شرکت کرده بود، ایده ای جدید در سر داشت و آن تولید آب میوه صنعتی در کشور بود؛ در این بین و در اولین گام با شرکتی دانمارکی که کنستانتره پرتقال تولید می کرد قرار داد بست و نمایندگی آن شرکت را گرفت و بعد زمین جدیدی در شهرک صنعتی کاوه خریداری کرد تا کار را از ابتدا شروع کند؛ البته او این بار نیز سرمایه چندانی نداشت و تقریبا بخش مهمی از دارایی اش را به دولت داده بود اما تجربه راه اندازی شرکت شکومارس دراوایل دهه ۴۰ به او یاد داده بود که او می تواند.
حسن عالیزاد شرکت جدیدش را در سال ۱۳۵۷ تحت عنوان عالیفرد تاسیس و بعد نخستین کارخانه تولید آبمیوه و کنستانتره را در کشور راه اندازی کرد. نخستین محصولات این کارخانه با نام های « سن کوئیک» و « سن تاپ» وارد بازار شد ولی بعد به دلیل خارجی بودن و تذکر وزارت ارشاد مجبور به تغییر آن شدند؛ نام انتخابی جدید آن ها « سن ایچ» بود که خیلی زود توانست جای خود را در بازار باز کند و مورد توجه قرار گیرد.
نکته مهم در این بین برای حسن عالیزاد کیفیت محصولاتش بود، موضوعی که از جوانی و زمان کار را بازار و تجارتخانه اش آموخته بود، او می دانست برای جذب مشتری کیفیت حرف اول را می زند. از نوع آوری های مهم حسین علیزاد در صنعت آبمیوه می توان به استفاده بسته بندی های ویژه تتراپک و کامبی بلاک در کشور اشاره کرد که در کارخانجات او برای ماندگاری بیشتر آبمیوه و شربت ها مورد استفاده قرار گرفت.