امروز زادروز کوروش کبیر است.
پادشاهی که هویت و بزرگی 2500 سال تمدن و فرهنگ ایرانی مدیون اوست.
مردی که به گواه قرآن ذوالقرنین است و از او در همه جا به نیکی یاد شده است.
پادشاهی که اولین منشور حقوق بشر منتسب به اوست.
مردی که دروغ را بزرگترین آفت یک جامعه می دانست.
مردی که تا همیشه بر تارک این سرزمین چونان خورشید می چرخد.
مردی که پناه درماندگان و مظلومین بود.
مردی که در جنگ و نبرد و حفظ تمامیت ارضی بی همتا بود.
مردی که در سیاست بدون مثال بود.
پادشاهی که پادشاه زمین بود و دیگر امرا و پادشاهان ، سرباز او محسوب می شدند.
مردی که به عدل و عدالت شهره بود.
پادشاهی که هنوز که هنوز است معاصرتر از او سراغ نداریم.
امروز زادروز اوست.
چه بخواهیم چه نخواهیم عاشقان و شیفتگانی دارد که ورای سیاست و قومیت و نژاد و رنگ او را دوست می دارند.
پادشاهی که عاشقانش با ارادت در گرد آرامگاه او گرد هم می آیند.
مردی که پدر ایران است.
بیایید سر زدن فرزندان یک پدر به آرامگاه او را به امنیت ملی گره نزنیم.
بیایید از نعمت این اسطوره به نفع اتحاد ملی استفاده کنیم.
بیایید دوستدارانش را مخالف و برانداز به شمار نیاوریم.
بیایید پاس بداریم زادروز مردی را که یگانه اعصار است.
کاری نکنیم که پس از مرگمان ما تبدیل به مشکل امنیت ملی شویم.
امروز به کوروش احترام بگذاریم.
شاید فردا نوبت خودمان باشد.