سهراب سهیلی
گاهی وقت ها اخباری از گفته های مسئولین منتشر می شود که
آدم به مشکلات روانی و مغزی این این مسئولین بیشتر پی می برد.
گفتن اینکه مرگ ۱۰ نفر از دانشجویان و مجروح شدن شماری از آنها عمدی نبوده است دقیقا نشان از بیماری روانی دارد.
اگر این تیپ مسئولین را تحلیل روانی کنیم بهتر می فهمیم
که انتظار کشف و رفع و رجوع علت اصلی حادثه یک انتظار بیهوده است.
تصور کنید تعدادی از مسئولین با اعلام جلسه اضطراری برای کشف علت حادثه
به این نتیجه مضحک رسیده اند که راننده اتوبوس به عمد اتوبوس را واژگون نکرده است
این سخنان توسط یک تیم به اصطلاح فنی و کارکشته زده شده است
تیمی که در سایر حوادث نیز اینچنین علت یابی و آسیب شناسی می کنند.
هر چند که مردم ایران به چنین حوادثی و
چنین توجیهاتی عادت کرده اند و بر این مسئولین حرجی نیست
۴۰ سال زمان کمی نیست برای شناختن توانایی های آنها،
وقتی ۴۰ سال نتوانستند کوچکترین مدیریت کنند، دیگر هم نخواهند توانست.
نگام، ناگفته های ایران ما