راه سبز امید
امروز روحانی برای شرکت در اجلاس مجمع عمومی سازمان ملل به نیویورک می رود
و این سفر برای سنجش تدبیر و آینده سیاسی او آزمون بزرگی است
اگر روحانی از سر ترس و مصلحت اندیشی فردی
فرصت تاریخی دیدار با ترامپ در حاشیه اجلاس مجمع عمومی سازمان ملل را از دست بدهد
و به جای آن به تکرار سخنان کلیشه ای و کسالت آور همیشگی بپردازد
او به یک فرصت سوزی و بی تدبیری و خودسوزی بزرگ دست زده
و باید گفت او هیچ تدبیری برای اداره کشور
و هیچ عزم و ابتکارِ عمل و برنامه ای برای نجات کشور ندارد
و فقط به فکر حفظ خود در ساختار قدرت به هر قیمت است
و از این پس همه امیدها به او برای اصلاح نظام و نجات کشور از دست خواهد رفت
و با این فرصت سوزی کشور ما به زودی در سراشیبی سقوط و فلاکت و قحطی
و جنگ داخلی و تجزیه قرار خواهد گرفت.
حملات تروریستی دیروز در اهواز گواهی بر این صحت این پیش بینی است
موقعیت متزلزل ترامپ در داخل آمریکا
و نیاز او به کسب پیروزی سیاسی در انتخابات مجلسین آمریکا
و آمادگی او برای دادن امتیاز به ایران
بهترین فرصت برای ایران جهت بهره برداری از این فرصت تاریخی
جهت حل اختلافات خود با آمریکا و عادی سازی رابطه دو کشور
و بازگشت به برجام و حذف تحریمهاست
و از دست دادن این فرصت تاریخی به امید نتایج انتخابات آمریکا
اشتباهی بزرگ و خیانت به منافع ملی است
روحانی در سخنان دیروز خود در مراسم رژه به مناسبت سالروز آغاز جنگ ایران و عراق
که تحت الشعاع حمله تروریستی در اهواز قرار گرفت ترامپ را با صدام مقایسه کرد.
این مقایسه از یک جنبه درست است.
ولی چه نتیجه ای می توان از این مقایسه گرفت ؟
صدام پس از تهدیدهای مکرر ایران به عدم مداخله در امور داخلی عراق در آغاز انقلاب
و بی توجهی های مسئولان ایران به هشدارهای او
سرانجام روزی قرارداد الجزایر را پاره کرد
و وارد خاک ایران شد
ولی در آستانه جنگ با آمریکا پس از حمله به کویت
دوباره به آن قرارداد برگشت و آن را بطور کامل پذیرفت
اما نباید فراموش کرد که بنیانگذار جمهوری اسلامی نیز روزی با نوشیدن جام زهر
از تصمیم خود برای عدم پذیرش قطعنامه صلح و ادامه جنگ با عراق
تا نابودی صدام و محاکمه متجاوز و دریافت غرامت سرانجام بازگشت.
در حالیکه می شد شش سال قبل از آن یعنی پس از آزادی خرمشهر
و با خساراتی بسیار کمتر و با دریافت غرامت
و قبل از هدف قرار گرفتن هواپیمای مسافری ایران توسط ناو آمریکایی این کار انجام شود.
اکنون نیز دوباره در موقعیتی تقریبا مشابه قرار گرفته ایم.
ترامپ برای مذاکره و صلح و دوستی و عقد قراردادی دیگر
بدون هیچ پیش شرطی به سوی رهبر ایران دست دراز کرده
پس زدن دست او به امید واهی حذف ترامپ
مثل پس زدن قطعنامه و عدم پذیرش صلح با عراق به امید واهی حذف صدام است
نگذاریم تاریخ دوباره تکرار شود.
دو بار گزیده شدن از یک سوراخ نشان عقل و تدبیر نیست
فاعتبروا یا اولی الالباب
نگام ، ناگفته های ایران ما