✍️حسین اصغری ثانی
?ایران به عنوان یکی از کهن ترین کشورهای جهان، جنگها، پیروزیها و شکستهای بیشماری را تجربه کرده است، با این وجود تنها کشوری است که به لطف جغرافیای وسیعش، کوچک شده و پایدار مانده است.
?اکنون بیش از هر زمانی به جنگ نزدیک شدهایم. در شرایط صلح مسلح، هیچ کس نمیتواند با قاطعیت از عدم شروع جنگ سخن بگوید، چرا که طرفین یک مناقشه، تنها بازیگران سیاست بینالملل و جغرافیای جنگ نیستند. ممکن است طرفین ناخواسته به سمت جنگ برده شوند. جنگ اگر دو بازنده داشته باشد، برندگان بیشتری خواهد داشت که منتظر فرصتی برای فروش کالاهای سیاسی- اقتصادی-مذهبیشان هستند.
?تا قبل از انقلاب ارتباطات و اطلاعات و ظهورشبکههای مجازی، شروع جنگ با اراده صاحبان قدرت بود. اما بیداری افکاری عمومی جهان، رشد جنبشهای ضدجنگ، وابستگی متقابل بیش از پیش اقتصاد و تجارت جهانی و از همه مهمتر دموکراسی و ضرورت پاسخگویی به شهروندان… شروع جنگ را مشکل کرده است. با این وجود برخی شرایط نظیر: اختلاف داخلی، تضعیف همبستگی ملی، نارضایتی مردم، رشد فساد، عدم وجود حکومت قانون…کشورها را تضعیف و امنیت آنها را در معرض خطر قرار می دهد.
?مردم از چه چیزی دفاع می کنند؟
در هر کشور، سه فضای دولتی(ساختارهای دولتی و اماکن وابسته به آن)، فضای خصوصی(تمام دارایی های منقول و غیرمنقول خصوصی) و فضای عمومی (تمام نهادها، ساختارها و فضاهای مرتبط با فرهنگ هنر، بازار، آزادی رسانه، آزادیهای اساسی، آزادی انتشار اطلاعات، حکومت قانون، عدالت و برابری فرصتهای اجتماعی سیاسی فرهنگی اقتصادی و ورزشی، شاخص شادی، شاخص احساس فساد، میزان رضایت از بهداشت و درمان، سرانه هر فرد، سن امید به زندگی، برابری جنسیتی، آزادی کسب و کار…)وجود دارد. مردم در شرایط جنگ از فضاها و ساختارهای دولتی و خصوصی حفاظت نمیکنند. آنها میتوانند در هر نقطه از جهان از حمایتهای یک دولت برخودار شوند و فضاهای خصوصی خود را داشته باشند. آنها در حقیقت از فضاهای عمومی دفاع می کنند.
?آیا فشار حداکثری آمریکاییها نتیجه سانسور و اشغال فضای عمومی و تضعیف همبستگی ملی نیست؟ به عبارتی چه عواملی باعث تشویق آمریکاییها به خروج از برجام و پیجویی سیاست خارجی تهاجمی آنها شد؟
?من از جنگ بیزارم و آن را به نفع کشور نمیبینم. معتقدم این جنگ برندهای جز سعودی و اسرائیل و مجاهدین و منافقین ندارد. با این وجود باید کشور را در مقابل هر تهدیدی ایمن کرد. افزایش قدرت سختافزاری(توان نظامی) باید انجام شود، اما کافی نیست. باید از فضای عمومی متعلق به مردم خارج شویم. به سانسور فضای عمومی پایان دهیم. در راستای حکومت قانون، تفکیک واقعی قوا و افزایش همبستگی ملی پیش برویم. با لغو نظارت استصوابی شرایط انتخاب شایستگان و کاهش فساد را فراهم کنیم. کمیت و کیفیت نهادهای انتخابی را افزایش دهیم تا رئیس جمهور سمبل اراده ملت تلقی شود. اگر امروز اصلاحات ضروری را انجام ندهیم فردا خیلی دیر است.
سی و یکم اردیبهشت1398