✍️حسین ارغوانی
هر قراردادی بین ایران با قدرتهای جهانی که از موضع قدرت و در شرایط برابر و با مذاکره علنی و با اطلاع و رضایت ملت و از سوی دولت منتخب ملت منعقد شود برد_برد و در جهت منافع ملی محسوب می شود
صرفنظر از اینکه طرف این قرارداد چه کسی باشد؟ امریکا ، چین یا هر دولتی دیگر.
قراردادی هم که با امریکا بصورت مخفیانه و بدون اطلاع ملت و در شرایط نابرابر منعقد شود از این قاعده مستثنی نیست.
بطور مثال برجام قراردادی در جهت منافع ملی ایران بود. اما برد_برد نبود و به زیان متحدین امریکا در منطقه و منافع ملی امریکا بود و به همین جهت پایدار نماند و دولت ترامپ زیر آن زد.
قرارداد همکاری دراز مدت ایران و چین هم چون در شرایط تحریم و انزوای جهانی ایران است لذا از سر ناچاری و بیچارگی و برای بقای نظام است و از موضع قدرت و در شرایط برابر نیست
لذا نمی تواند برد_ برد و در جهت منافع ملی ایران باشد لذا پایدار نخواهد ماند و عمر آن به اندازه عمر رژیم استبداد دینی در ایران است
و هر دولت مدنی و مردمی ای که در آینده بر سر کار بیاید حق دارد که این قرارداد را بطور یکجانبه لغو کند و دولت چین حق هیچگونه اعتراضی نخواهد داشت.
از این رو فعالین سیاسی و مدنی و چهره های شاخص و شخصیتهای مستقل و ملی و مطرح ایران باید با امضای طوماری این موضوع را به دولت چین و به دنیا اعلام کنند.