مجتبی نجفی
قرار بود اینگونه شویم؛
با حجاب، در کنار بی حجاب
دیندار، در کنار بی دین
شیعه، در کنار سنی
مسلمان، در کنار مسیحی، زردشتی
قومیتها زیر لوای ایران با تکثر زیبایشان…
قرار بود یکی شویم، با رنگهای متفاوت و دوست داشتنی
اما تاریخ تکرار شد و اجبار جای آزادی را گرفت
اگر دیروز کشف حجاب بود، فردای انقلاب حجاب اجباری شد
اجبار به چند دسته کردن مردم
خودی و غیر خودی
وقتی ایرانی بودن به عنوان ریسمان وحدت بخش انکار شد، قرائتی خاص و انحصاری از مذهب به پشتوانه قدرت، شد عامل تکه تکه کردن جامعه ای که برای توسعه اش همبستگی میخواهد، شور جمعی می خواهد
آن خدای آسمانی که آرامش بخش قلبهای مضطرب بود شد ابزار توجیه اعمال قدرت
فردای ایران با اجبار روشن نیست
همچنانکه کشف حجاب جواب نداد، حجاب اجباری هم جواب نداد
فردای ایران با آزادی و به رسمیت شناختن تکثر زیبایش حول محور “ایرانی بودن” روشن است
هر راهی جز “توسعه دمکراتیک” با عطف به اصل تکثر جامعه، سرنوشتی جز شکست نخواهد داشت
این را تاریخ می گوید
نه بنیادگرایی مذهبی، نه سکولاریسم ستیزه گر
فردای روشن با به رسمیت شناختن گوناگونی جامعه ایرانی ممکن است