✍️اکبر اعلمی
✅آیت الله خامنه ای رهبرجمهوری اسلامی ایران، هر چند وقت یکبار با مداحان، شعرا و اصناف مختلف مردم نشستی را برگزارمیکنند که گاه به مدعوین بویژه دانشجویان دانشگاهها امکان طرح دیدگاههایشان نیز داده می شود که این اقدام در جای خود ممدوح و قابل تقدیر است. اما شخصا بخاطر ندارم که تاکنون رهبری چنین نشستی را با فعالان سیاسی و روزنامه نگاران منتقد و مشفق هم برگزار و امکان طرح سوال ودیدگاههای چالشی وانتقادی وتوضیح خواستن آنان ازرهبری در قبال عملکرد و تصمیماتشان را هم فراهم کرده باشند.
✅بنابراین به منظور عملی شدن بستر مناسبی برای گفتگوهای موثر و درصورت لزوم توضیح خواستن منتقدین از رهبری در برابر برخی تصمیمات و عملکرد ایشان و دستگاه های تحت نظرشان، پیشنهاد می کنم که دستور دهند از این پس دستکم هر ۶ماه یکبار با دعوت از شخصیت های سیاسی و فعالان دانشجویی و روزنامه نگاران منتقد و صریح اللهجه شناخته شده، بویژه نمایندگان ادوار مجلس که صرفا بخاطر مواضع سیاسی اشان در ۴۰ سال گذشته ردصلاحیت شده و هریک انبوهی از دانش و تجربیات ارزنده را دارا می باشند، جلسات مناظره میان آنها و رهبری ترتیب داده شود.
✅این اقدام نه تنها وعده های بنیانگذار جمهوری اسلامی را محقق می سازد، بلکه سبب تالیف قلوب گشته و می تواند به اصلاح امور نیز بیانجامد و بازتاب بین المللی خوبی را هم به همراه داشته باشد.
مبانی این پیشنهاد:
?۱. مناظره های امام باقر(ع) با نافع بن ازرق (غلام عمربن خطاب)، سالم،عثمان الاعمی،ابوحنیفه،حروری،قتاده،طاووس یمانی،عبدالله معمّر لیثی و حسن بصری؛
?۲. مناظره های امام صادق(ع) با؛ ابوحنيفه، ابن ابى العوجا، ابو شاکر دَیصانی، جعفر بن درهم و عبدالملک مصری، از جمله مناظرات معروف ایشان است که در دو کتاب اصول کافی و سفینه البحار به آنها اشاره شده است.
?۳. امام على بن موسى الرضا(ع) علاوه بر مناظراتی که در بصره با ارباب مذاهب مختلف داشته اند، در مرو نیز با مخالفین و منتقدین و عالمان ادیان مختلف مناظرات مشهوری داشته اند که در کتاب عیون اخبار الرضا شیخ صدوق و جلد ۴۹ بحار الانوار مجلسی و جلد ۲ مسند الامام الرضا نقل شده است،که ازاین میان میتوان به مناظرات مشهور ایشان با “جاثلیق” عالم بزرگ مسیحیان، “رأسالجالوت” پیشوای یهودیان ،”هربز اکبر”،”عمران صابى”، “سلیمان مروزی” و “على بن محمد بن جهم”، اشاره کرد.
?۴. وعده آیت الله خمینی: “هر فردی از افراد ملت حق دارد که مستقیما در برابر سایرین، زمامدار مسلمین را استیضاح کند و به او انتقاد کند و او باید جواب قانع کننده بدهد و در غیراینصورت اگر برخلاف وظایف اسلامی خود عمل کرده باشد ـ خود به خود ـ از مقام زمامداری معزول است”/صحیفه امام،ج۵/۴۰۹
?۵. آیت الله خمینی(ره) به عنوان موسس نظام جمهوری اسلامی، در تبیین تفاوت های حکومت اسلامی و سلوک زمامداران آن با سایر حکومت ها می گوید:”یکی از فرقهای بین حکومت اسلام با سایر حکومتها، این است که در حکومت اسلام جوّ، جوّ محبّت است. بین شخص اول مملکت مثل رسول خدا- که شخص اول بود- و در زمان خلافت امیر المؤمنین؛ شخص اول، امیر المؤمنین بود با ادنی فرد… به… نظر مردم … فرق اساسی مربوط به دنیا نبود. این طور نبود که رسول خدا حالا که در رأس واقع شده و رئیس امت است، مثل سایر حکومتها ریاست بکند. در مسجد می آمدند می نشستند؛ اصحابشان و اتباعشان هم توی مسجد بود؛کسی،از خارج که می آمد نمیدانست کدام ازآنها پیغمبر است.میپرسید کدامتان پیغمبر هستید؟درنشستن این طور نبود که یکی در بالای تخت بنشیند و ما بقی مقابلش بایستند و سلام نظامی بکنند! حضرت امیر هم همین طور بود. صدر اسلام وضع این طور بود، …»/صحیفه امام، ج ۷، ص۲۳۴؛ ج ۴، ۱۶۳، ۱۷۷