پایگاه خبری / تحلیلی نگام _ مایک پمپئو، وزیر خارجه ایالات متحده آمریکا، با تاکید بر «اجتنابناپذیر بودن» عادیسازی روابط کشورهای منطقه با اسرائیل، ابراز امیدواری کرد که روزی روابط عادی میان اسرائیل و ایران برقرار شود.
وزیر خارجه آمریکا روز دوشنبه سوم شهریور ماه در گفتوگویی با روزنامه جروزالم پست گفت که عادیسازی روابط با اسرائیل در منطقه اجتنابناپذیر است و روزی تمامی کشورها، از جمله ایران، به این درک میرسند که به نفع آنها است که با اسرائیل روابط عادی داشته باشند.
وزیر خارجه آمریکا گفت: «امیدوارم روزی ایرانیها هم با اسرائیل روابط عادی برقرار کنند. انتظار من این است که جهان، اسرائیل را به عنوان میهن مشروع یهودیان ببیند و بداند که [اسرائیل] پایدار و برقرار خواهد ماند.»
مایک پمپئو تاکید کرد که به باور او همه کشورها، «از جمله ایران» روزی به این نتیجه خواهند رسید که عادیسازی روابطشان با اسرائیل به نفع آنها است.
وزیر خارجه ایالات متحده آمریکا در جریان سفر خود به منطقه وارد اسرائیل شد و در اورشلیم با بنیامین نتانیاهو، نخست وزیر اسرائیل، دیدار کرد. پمپئو در ادامه سفر خود راهی امارات متحده عربی و بحرین خواهد شد.
روابط ایران و اسرائیل را میتوان به چهار دوره عمده تقسیم کرد: دوره روابط دوستانه این دو کشور از سال ۱۳۲۶ تا ۱۳۵۷ در دوران دودمان پهلوی، وخامت روابط پس از انقلاب ۱۳۵۷ ایران تا سال ۱۳۶۹ و سرانجام روابط خصمانه پس از پایان جنگ اول خلیج فارس. ایران در سال ۱۳۲۶ در بین ۱۳ کشور جهان بود که با طرح سازمان ملل برای تقسیم فلسطین مخالفت کرد. دو سال بعد نیز ایران به پذیرش اسرائیل در سازمان ملل متحد رای منفی داد.
با این وجود، ایران پس از ترکیه، دومین کشور با اکثریت مسلمان بود که اسرائیل را به عنوان کشور مستقل به رسمیت شناخت.پس از کودتای ۲۸ مرداد، که محمدرضا پهلوی را به قدرت رساند، روابط دو کشور بهطور قابل توجهی بهبود یافت.محمدرضا پهلوی برای پیشرفت ایران از دخالت در جنگ های اعراب و اسرائیل پرهیز کرد و با شرق و غرب روابط مطلوبی داشت.
پس از انقلاب ۱۳۵۷، ایران تمام روابط دیپلماتیک و تجاری با اسرائیل را قطع کرد و حکومت اسلامی ایران، اسرائیل را به عنوان یک کشور به رسمیت نمیشناسد. چرخش از صلح سرد به خصومت در اوایل دهه ۷۰ شمسی رخ داد، اندکی پس از فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی و شکست ارتش عراق در جنگ خلیج فارس پس از آن قطبهای قدرت در خاورمیانه به سمت ایران و اسرائیل تغییر یافتند. این درگیری در اوایل دهه ۷۰ تشدید شد،زیرا دولت اسحاق رابین مواضع تهاجمیتری علیه ایران اتخاذ کرد.درگیری لفظی این دو کشور در دوران ریاست جمهوری محمود احمدینژاد که اظهارات ستیزهجویانهای علیه اسرائیل انجام داده بود، افزایش یافت. سایر عواملی که به تشدید این تنشها دامنزد عبارتند از: توسعه برنامه هستهای در ایران، حمایت ایران از گروههایی مانند حزبالله، جهاد اسلامی و حماس و اتهام دستداشتن ایران در حملات تروریستی ازجمله حمله به سفارت اسرائیل در بوئنوس آیرس در سال ۱۳۷۱ و بمبگذاری آمیا و ادعای ایران مبنی بر حمایت اسرائیل از گروههایی مانند مجاهدین خلق ایران و جندالله و نیز عملیاتهای مخفیانه تروریستی در ایران.