2400 روز از حصر خانگی رهبران جنبش سبز می گذرد ، و اکنون کمتر کسی است که نداند تنها دلیلی که باعث شده آنان هم چنان در زندان خانگی به سر برند مخالفت رهبری با آزادی آنان می باشد.
ادامه حصر هم به ارادهی اوست بنابراین مسئول حفظ جان و سلامت محصوران شخص رهبری است البته این مساله نافی مسئولیت نیروهای امنیتی نیست و البته آقای حسن روحانی همانطور که در مورد شکسته شدن حصر به مردم وعده داده باید به تعهد خود عمل کند و از تلاش و کوشش در جهت برداشتن حصر باز نایستد و نتیجهی تلاش خود را به طور شفاف به مردم اعلام نماید.
در انتخابات ریاست جمهوری گذشته و اخیر بیشترین و مصرانه ترین شعار مردم رفع حصر بود که آزادی زندانیان سیاسی را هم در بر میگیرد بنابراین همت و اصرار آنان با پشتوانه اجتماعی موجود در رفع حصر و آزادی زندانیان سیاسی کارساز خواهد بود.
شرط رهبری برای آزادی رهبران جنبش سبز “عذر خواهی” از نظام یعنی خود رهبری است ، “توبه کردن” برای گناه مرتکب نشده و اعتراف به عدم تقلب در انتخابات ۱۳۸۸ ، و این در حالی هست که احمدینژاد و باند او شدیدترین حملات را نثار نهادهای زیر مجموعه رهبری می کنند.
بیم و کابوس هولناک دیکتاتور حاکم بر کشور از افکار عمومی است که به درستی دریافته است که اکثریت قاطع مردم ایران طرفدار و حامی رهبران سربلند جنبش سبزند و این محبوبیت برای وی بسیار آزار دهنده است نتیجه آنکه میبینیم از یک سو سردر گمی در تحلیل و عمل برای وی و نیروهای امنیتی تحت امرش به بارآورده که بارها شاهد آن بوده ایم و از طرف دیگر حس کینه توزی و انتقام جویی را در آنان تشدید میکند.
از جمله عوامل مهم دیگری که مانع از آزادی این سه رهبر مردمی است برگزاری جشن ملی پس از رهایی آنان از حصر ظالمانه است که در سراسر کشور توسط مردم بر پا خواهد شد و ضمن نقش بر آب شدن نقشه های بلندگوها و رسانه های غوغاسالار اقتدارگرایان ، دروغگویی آنان بر همگان روشن خواهد شد که بر عکس آن چه آنان همواره بر بوق های تبلیغاتی خود می دمند این عزیزان از محبوبیت بسیار بالایی در افکار عمومی برخوردارند .
هم چنین رهبری و حامیان او به خوبی واقفند که در صورت آزادی ، این سه رهبر مردمی جنبش سبز سکوت نخواهند کرد و در دیدارهای وسیع مردمی که روزانه به شوق وصال آنان از گوشه و کنار کشور برپا خواهد شد ، صدای خود را در اعتراض به شرایط نامطلوب موجود به گوش مردم خواهند رسانید، و همین سخنان به دلیل محبوبیت فزاینده آنان انعکاس بسیاری در داخل و خارج کشورخواهد داشت.
این جاست که به این نتیجه دست می یابیم که محبوبیت این سه رهبر محصور جنبش سبز برای رهبری و حامیان وی آزاردهنده است چرا که آنان به خوبی آگاه هستند که در صورت آزادی ، آنان سکوت نخواهند کرد لذا به همین دلیل بود که برخی از چهره های اصول گرا که عمق محبوبیت این عزیزان را دریافته بودند و از طرفی حصر آنان را موجب انشقاق اجتماعی می پنداشتند پیشنهاد آزادی این سه رهبرجنبش سبز را داده بودند مشروط بر آن که قول دهند برای چند سال فعالیت سیاسی نداشته باشند.