پایگاه خبری / تحلیلی نگام ، هفدهم دیماه، چهارشنبه گذشته زادروز آهنگساز و نوازنده چيرهدست محمدرضا لطفی بود.
محمدرضا لطفی، در شهر گرگان و در سال 1325 متولد شد. پدر و مادرش هر دو معلم بودند و مادرش در کنار تدریس، معلم قرآن هم بود. علاقهاش به موسيقی از گرايش و علاقه پدرش نشئت میگرفت.
میگويند پدربزرگ مادریش همرزم میرزاکوچکخان جنگلی بود. پدر لطفی پس از مدتی شغل معلمی را رها کرد و به تجارت و زراعت پرداخت. پدر و برادر بزرگ محمدرضا تار مینواختند و آواز میخواندند، خود لطفی نقل کرده است که با تارنوازیهای برادرش بزرگ شده و تحتتاثیر او بوده است.
محمدرضا تحصیلات ابتدایی را در شهر تولدش گذراند و برای تحصیل در مقطع متوسطه، به تهران و هنرستان موسیقی رفت. «مرتضی حنانه» که مسئول پذیرش هنرجویان بود، اصرار داشت لطفی در همین هنرستان بماند و در رشته موسیقی تحصیل کند هر چند مادرش مصر بود به عوض هنرستان، به دبيرستان برود.
لطفی سرانجام در هنرستان موسیقی ماندگار شد و در سال 1343 موفق به دريافت جایزه نخست موسیقیدان جوان شد. او پس از فراگيری ردیفهای موسیقی، در 23 سالگی برای آشنایی با موسیقی کلاسیک غربی به آمریکا رفت.
محمدرضا لطفی با حمایت «هوشنگ ابتهاج»، دبیر وقت بخش موسیقی رادیو به رادیو راه یافت و تصنیفی اجرا کرد که بعدها برای ارکستر رادیو تنظیم شد. این تصنیف با نام «گلهای تازه شماره 126» اجرا شد.
لطفی پس از خروجش از رادیو، گروه موسیقی چاووش را راهاندازی کرد و آثار ماندگاری مانند «برادر نوجوونه» و «ایران ای سرای امید» ساخت.
از دیگر آثار مهم و ماندگار لطفی میتوان به «ریگها و الماسها»، موسیقی متن فیلم «حاجی واشنگتن» و «کنسرت راست پنجگاه» اشاره کرد.