سوسن شریعتی
درباره پدیدهای که “دختران خیابان انقلاب ” نام گرفته است نمیشود نوشت؛
پیگرد دارد و نامش تشویق به امر فساد است.
خوب، درباره مردان انقلاب که میشود نوشت؛
انقلابیونی که شدهاند قانونگزاران نظام و مشکل شان شده است خاطره یک انقلاب.
از یکسو گرامیداشت سالانه انقلابی که
تجربه نه گفتن به قوانین حاکم بود
و از سوی دیگر این هراس که مبادا انقلاب شود
و این گمان که هر معترض به قانون حتما قصد انقلاب دارد (مثل خودش در گذشته)
تا وقتی انقلابی هستی همه چیز روشن تر است:
مشکل را قانون می دانی و از همین رو اعتراض را حق مسلم.
آنچه برای دوستدارانِ انقلاب بیبدیل بوده است
همین امکان و توان اعتراض به قوانینی بوده که کفایت نمیکرده اند
و یا برآمده از اجماع عمومی نبوده اند.
اما پیروز که شدی و مستقر مجبوری بگویی: “هر قانونی بهتر از بیقانونی است”.
دوپارگی از جایی شروع میشود که
هم خود را وفادار به انقلاب و روح آن بدانی
و هم نگهبان نظم و امنیت شده باشی.
هم مفتخر به پیوستن داوطلبانه فوج-فوج به صفوف انقلابی که اسلامی بود
و هم متولی و مجری قوانین شرعی ای که لازمالاجرا است.
حاصلش می شود یک همین و همان کیفری:
1- انقلاب خوب بود و دیگر بد است؛
2- قوانین دیروزی عصیانبرانگیز بودهاند ولی از آن پس دیگر در هیچ قانونی نمیشود تردید انداخت؛
3- قوانین لازم الاجرا هستند، بهخصوص وقتی قوانینی باشند شرعی.
یک انقلابی سابق، هرچند هم فراموشکار، باید به یاد بیاورد
که قوانین معلوم نیست ازلی-ابدی باشند
و قوانین شرعی بهتر آن است که اختیاری شوند.
یک انقلابی سابق باید به یاد آورد چرایی قانونشکنی را
تا در برابر هر اعتراضی به قانون
به همان دامی که متولی قدرت در میافتد درنیفتد،
وگرنه به چه کار میآید پافشاری و وفاداری به خاطره یک انقلاب.
قانونی که بی شباهت به آحادش نباشد
می شود ظروف تنگ، چماقی بر سر و نه چتر حمایت و امنیت.
و این همه مدام من شهروند را بدل میسازد به مجرم
دعوت میکند به عبور از قانون.
چنین پیداست که متولیان قانون ما هنوز از قانونشکن میهراسند.
چه لزومی دارد هر معترض به قانون را برانداز بدانیم
و بعد برایش پروندههای ترسناک بسازیم؟
یک انقلابی سابق که به قدرت رسیده است
فرقش با هر قدرتمدار دیگری حداقل باید در همین باشد :
از معترض به قانون نترسد
هُلش ندهد، نیندازدش کف خیابان از ترس اینکه مبادا چند سانت ارتفاع بگیرد.
آقا! هل نده. از یک معترض به قانون، یک انقلابی خواهی ساخت!
نگام ، ناگفته های ایران ما