حسین ارغوانی
همه می دانیم که سیل بسیاری از هموطنانمان را داغدار و بی خانمان کرده و دلهای بسیاری از ایرانیان در غم انها اندوهگین و جریحه دار شده. چاره چیست؟ وظیفه ملی و انسانی ما در این رابطه چیست؟
در شرایط موجود دنیا ما را بایکوت کرده و دستی برای یاریمان از هیچ کجا دراز نمی شود. نه از امریکا و اروپا و نه از روسیه و چین. نه از کشورهای همسایه و مسلمان و نه از دوست و دشمن. خودمان هستیم و خودمان.
از فحش دادن و ناله و نفرین و انتقاد کردن به دولت و نظام و مسئولین و از باشتراک گذاشتن صحنه های دلخراش رنج آسیب دیدگان هم هیچ دردی از سیل زدگان دوا و از رنج انها کاسته نخواهد شد.
پس خود باید آستینها را بالا بزنیم و دست یاری به سوی دولت و هموطنان سیل زده مان دراز کنیم و انها را در حد وسعمان یاری دهیم. من می خواهم خود کمک کنم و شما را هم دعوت به کمک می کنم.
بیاییم برای سیل زدگان گلریزان کنیم و هر چه که در وسعمان است به هر موسسه و نهادی که صلاح می دانیم و اعتماد داریم کمک کنیم و رسید پرداخت آنرا در صفحات مجازی خود باشتراک بگذاریم تا به این وسیله دیگران هم تشویق به اینکار خیر و پسندیده شوند.
تظاهر در کار خیر ناپسند و مصداق ریا نیست بلکه امری پسندیده و مصداق دعوت به کار خیر است. بیایید در کار خیر و در کمک به هموطنان و همنوعان نیازمندمان با یکدیگر مسابقه دهیم. روی هم را کم کنیم. به هم پز بدهیم. نظر شما چیست؟
این توصیه خداوند است و فرهنگ گلریزان در میان ما ایرانیان مصداق عمل به این توصیه خداوند است:
یسارعون فی الخیرات و هم لها سابقون.
نیکان و صالحان در کار خیر شتاب می کنند و بر هم پیشی می گیرند و دیگران را هم دعوت به کار خیر می کنند.
لطفا این پیام را در همه گروهها باشتراک بگذارید تا سیل مهر از در و دیوار ایران به سوی سیل زدگان جاری شود و بر قهر طبیعت غلبه کند و مهر خداوند را بر سرزمین ما جاری کند