پایگاه خبری / تحلیلی نگام _ بهمن علاءالدین ناموَر به مسعود بختیاری (۲۰ مهر ۱۳۱۹ مسجدسلیمان – ۱۲ آبان ۱۳۸۵ کرج) خواننده، ترانهسرا و آهنگساز مشهور مردم لر بختیاری بود. به عقیدۀ بعضی از کارشناسان موسیقی، آلبوم مالکنون، از موفقترین آثار موسیقی محلی در ایران است.دومین و آخرین همکاری بهمن علاءالدین با عطا جنگوک، شش سال بعد منجر به خلق آلبوم «هِیجار» شد. هیجار نیز محبوبیت و مقبولیت فراوانی یافت ولی از نظر رضایت مخاطبان به پای آلبوم مالکنون نرسید
مسعود بختیاری پس از این دو اثر شاخص خود، سه اثر دیگر به نامهای «تاراز»، «بَراَفتَو»، «آستارَه» و «بَهیگ» را به علاقهمندانِ موسیقی بختیاری ارائه داد. در آبان ۱۳۹۲ و پس از گذشت شش سال از درگذشت وی، آلبوم «ویر» به خوانندگی و آهنگسازی خودش و سرپرستی و تنظیم ارژنگ سیفیزاده منتشر شد
رویکرد آگاهانۀ وی به احیای آوازهای بومی با اشعاری جدید بود. چه این که برخی از آوازهای کهن، یا اشعار مناسب روز نداشتند یا این که تنها برای مناسبت خاصی به وجود آمده بودند. مانند بهرهگیری از آواز «برزگری» یا «صیادی» که اولی آواز کشاورزان و دومی آواز شکارچیان بودهاست. او حتی از آوازهای سوگ موسوم به «گاگریو» نیز با اشعار دیگر بهره میبرد و همچنین قادر بود تلفیقی از این آوازها را ارائه دهد. به عبارت دیگر میتوانست بخشی از جمله آوازیاش با بخشی دیگر از آن، ریشهای متفاوت داشته باشد. نمونهاش، آواز «آستاره» در آلبومی به همین نام است. علاءالدین در این لحن برگرفته از آوازهای سوگ و همچنین یکی از آوازهای کار، روایتی عاشقانه و لطیفتری از نمونۀ اصلی ارائه میکند که همانند آوازهای سوگ خشن و اندوهبار نیست.
دقت نظر وی یکی از عوامل توفیق او در جذب مخاطبانش بود. به جای اینکه در فرهنگهای دیگر به دنبال ملودی بگردد یا خود به ساختن ملودیهای ضعیف بپردازد، از آبشخور نغمات بومی نهفته در صدای ساز توشمالهای بختیاری بهره میبرد. خود میگفت:
«اگر در کار کُرنانوازان دقیق شویم نغمههای بسیار بسیار زیبایی پیدا میکنیم که در نگاه اول ممکن است به چشم نیایند.»
چیرگی بر ادبیات فارسی و بختیاری و همینطور برخورداری از ذوق شعری به او امکان داده بود تا کلام بسیاری از ترانههایش را خود بسراید. وی از آنجا که از زمان کودکی با عشایر بختیاری زندگی کرده بود بر وزنها و عادات شعر اصیل بختیاری نیز چیرگی داشت. ترانۀ «تنک بلور» که در سال ۱۳۵۱ با همراهی ارکستر رادیو اهواز به سرپرستی منصور قنادپور خواند به خوبی این ویژگی او را نمایان ساخته است.
طبیعتگرایی
طبیعتگرایی در آثار بهمن علاءالدین موج میزند. او پیش از آن که با مظاهر زندگی نوین ماشینی روبرو شود، شب و روزش در واژگانی چون مَه (ماه)، اَفتَو (آفتاب)، آستارَه (ستاره)، کَوْگ (کبک)، اَوْر (ابر)، بارون، تَش (آتش)، کُهْ (کوه) و … خلاصه میشد. به همین دلیل در غالب آوازهایش –که بیشتر اشعارش را خود میسرود و طرح آوازیاش را به انجام میرساند– چنین واژگانی بسیارند.
مسعود بختیاری در طول عمر خود هیچگاه ازدواج نکردو پس از بازنشستگی نیز در جمع خانوادهٔ خواهرش در کرج میزیست. وی همچنین از حضور در تجمعات و مجالس چندان لذت نمیبرد.