باز هم قتل باز هم کشتار باز هم ریخته شدن خون زنان و کودکان و مردم بی گناه.
حمله انتحاری در بندر چابهار که دو کشته و 27 زخمی در پی داشت و در بین مجروحین زن باردار و کودکان و
جوانان هم بودند.
تا کی باید خبرهای تلخ بشنویم؟
کشته شدن حق مردم نیست.
مسئولیت این حمله تروریستی را گروه انصار الفرقان از گروه های شبه نظامی سیستان و بلوچستان برعهده گرفته
است.
بعد از قضیه تحریم ها بندر چابهار از تحریم ها استثنا شد و جالب این جاست که این حمله و کشتار ناعادلانه
درست بعد از استثنای بندر امن چابهار از تحریم ها اتفاق افتاده و امنیت چابهار را دچار چالش کرده
مقصر کیست؟
گناه مردم چیست؟
چرا افراد بی گناه باید بازیچه ی دست این بازیگران فیلم های سیاسی و دست های پشت پرده شوند؟
پیروزی در این میدان نابرابر به چه قیمتی؟
مردم را قربانی بازیهای کثیفشان میکنند تا فقط به اهداف و منافعشان برسند و اصلا برایشان مهم نیست عاقبت و
نتیجه چه میشود.
مردمی که تمام طبعات و ضررهای تحریم متوجه آنان است و هر روز به بهانه ای باید تقاص پس بدهند و هر روز
با نمایشی جدید برای مدتی سرشان را گرم میکنند تا نفهمند که عمق فاجعه و بدبختی کجاست.
آنقدر هر روز خبرهای ناگوار شنیده اند که دیگر گوش هایشان به چنین خبرهایی عادت دارد و دیگر فرصتی برای
غصه خوردن پیدا نمیکنند.
آنقدر زجر میکشند زیر بار مشکلات زندگی که دیگر به درد عادت کرده اند و نایی برای اعتراض ندارند.
حق مردم کشورم این نیست مردمی به این اندازه نجیب که زیر این همه ظلم و جنایت صبورانه سکوت میکنند