پایگاه خبری / تحلیلی نگام – ✍️نصرت الله محمودزاده
سالهاست که کلاه بزرگی سر ملت رفته و شهامت اعتراف نداریم. اکنون که اثبات شد نفت هیچ منفعتی جز بدبختی برای مردم نداشته، بیایید در حق ملت بزرگی کرده و چاههای نفت را پلمپ کنید تا بلکه روزی بهدست اهلش برسد. اگر شما در این ۳۰ سال خیری از نفت دیدید، ما هم دیدیم.
موشک نقطهزن، انرژی هستهای، جنگ با غرب در زیر سایه روسیه؛ این دامهای در کمین نفت ماست.
چرا آمریکا در مواقعی به جای استخراج، نفت خام در داخل چاههای نفت ریخته و ذخیره میکند؟ چرا هماکنون معادن فولاد خود را تعطیل کرد و به واردات سنگ آهن روی آورده؟( درست برعکس ما که عطش افزایش استخراج داریم و باید ۲۰ سال بعد در جنوب شرق کشور شاهد فاجعه دیگری باشیم.)
بله؛ اگر چاهها را پلمپ کنید، به عنوان قهرمان رهایی از استعمار نو، جاودانه تاریخ خواهید شد.
در دولت اصلاحات هر بشکه نفت ۱۰ دلار، در دوره احمدینژاد تا ۱۳۰ دلار اوج گرفت و در دوره روحانی نفت صادر شد، اما دریغ از بازگشت دلار . کجا رفت؟ خدا داند.
آیا شما رونقی در کسب و کار مردم در این سالها مشاهده کردید؟ سهم واقعی ملت از نفت در بودجه سال ۱۴۰۰ چند درصد است؟ ۱۸۰ هزار میلیارد کسری بودجه.
لازم نیست مرگ بر کسی بگوییم و سنگ پرت کنیم که پاسخ ما گلوله باشد.
لذا، متین و باوقار، با عقبه فرهنگ و تمدن چند هزار ساله، فعلا چاهها را پلمپ کنید تا بدانیم چه باید کرد. مطمئن باشید یک جای کار ما میلنگد.
…… و اما مرحله اصلی یعنی «عملیات والفجر بدون نفت» ابتدا نفوذیهای معتاد به اقتصاد نفت به ما تهمت عامل اجنبی خواهند زد. متاسفانه این اعتیاد در بزرگانی سرایت کرده که باورش سخت است.
پس، قبل از اینکه نفت مجددا توسط دولت پنهان در جمعه بازار تحریم حراج نشد، تصمیم بگیرید که متخصصین دور زدن تحریم دارند با دولت جدید به تفاهم میرسند.
نفت خوب است، مشروط که دست اهلش باشد. کافیست برای ۱۰ سال از این افیون اقتصاد فاصله بگیریم و به الگوی امثال ژاپن و کره جنوبی با محوریت کار و تلاش برگردیم. تا کی با یارانه و این قبیل شعارها، این آبنبات چوبی روسی سرمان را گرم کنند؟
ما مرد کاریم، نه گدایی.
پس، اشتباه کاشانی، مصدق، شاه و حتی دولتمردان خودمان را تکرار نکنیم و این کار روی زمین مانده عزم مردمی فهیم را میطلبد. کدام دولتمردی شاخهای را قطع میکند که خودش روی آن نشسته؟
کهنه سربازان انقلاب، ما نیز مقصریم و باید جبران کنیم تا فرزندانمان از این سردرگمی نجات یابند؛ نه شغل، نه امنیت دینی، و نه آینده روشن.
اجازه ندهیم بیش از این گرفتار قهر خدا و شهدا شویم، بلکه چراغ ملتی بدون نفت روشن شود.
اندکی صبر، سحر نزدیک است.