✍️امیر حسین خالقی
کار خیلی سخت است، ایرانی ها خواهان قرارداد سفت و سخت و حتی جبران خسارات تحریم اند، اسرائیل و امارات و عربستان نگران نفوذ منطقه ای ایران اند، کنگره جمهوری خواه هم برجام را نمی پسندید و نمی پسندد و با برداشتن تحریم ها که اهرمی در برخورد با ایران است مخالف است. اما از آن سو اروپایی ها نظر مثبت تری برای بازگشت به برجام دارند، ولی با محدودتر کردن ایران هم مشکلی ندارند. ایران هم البته به دنبال کاهش تحریم هاست.
دنیس راس از کاربلدهای امنیتی که در دولت های مختلف از ریگان و کلینتون گرفته تا بوش و اوباما دست اندرکار بوده است معتقد است، بایدن نمی تواند به برجام برگردد و حتی نباید برگردد، باید دنبال توافق جامع تر باشد که در حال حاضر ممکن نیست، تنها کاری که می تواند امروز پیش ببرد این است که با حفظ تحریم ها گشایش های مختصری ایجاد کند تا بعد با جلب اعتماد طرفین شاید بتواند به توافق بهتری از برجام برسد.
پیشنهاد او اینست بدون برگشت به برجام و برداشتن تحریم ها، در برابر گرفتن امتیازهایی مثل کاهش تعداد سانترفیوژها (برچیدن دو آبشار) و ذخیره اورانیوم (از 2400 کیلوگرم فعلی به 1000 کیلوگرم) “بدون برچیدن تحریم ها”، برخی از حساب های ذخایر ارزی ایران را آزاد کند که البته نیازی به تایید کنگره ندارد و می تواند نظر طرفین را تامین کنند تا بتوانند به توافق جامع تری فکر کنند.
نگارنده این سطور البته به توافق خوش بین نیست و جز تغییری اساسی در ساختار تصمیم گیری ایرانی ها بعید می داند که اتفاقی اساسی بیفتد، اوضاع ما به عراق پس از طوفان صحرا شبیه تر می نماید، ولی به هرحال ما محکوم به غافلگیری در برابر آینده ایم، والله اعلم.