پایگاه خبری / تحلیلی نگام_ منصوره حسینی، نقاش، پیکرساز و منتقد هنری ایرانی بود. او زاده سال ۱۳۰۵ در تهران است و در سال ۱۳۲۸ لیسانس نقاشی خود را از دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران دریافت کرد. سپس در سال ۱۳۳۸ از آکادمی هنرهای زیبا – رُم پایاننامه گرفت.
هنگامی که منصوره حسینی در دانشکده هنرهای زیبا آموزش خود را آغاز کرد، این دانشکده چهار پنج سال بیشتر نداشت.
استادان منصوره، حیدریان، وزیری، صدیقی، مقدم، رولان دوبرول و مارت سلستین آیو (خانم امینفر) بودند. در اندک هنگام، منصوره حسینی با پژوهش بسیار از بند آموختههای خشک دانشکده رهایی میگیرد و شیفتهٔ آزادی سبکهای امپرسیونیستها (دریافتگری) و پست امپرسیونیستها (پسا دریافتگری) میشود.
بعد از فارغالتحصیلی از دانشگاه (۱۳۲۸) به عنوان نقاشی نوگرا فعالیت خود را ادامه میدهد و در چند نمایشگاه گروهی نیز شرکت میکند و سرانجام در اسفند سال ۱۳۳۳ برای ادامه تحصیل به ایتالیا میرود. «در آکادمی هنرهای زیبای رُم پذیرفته میشود و اجازه مییابد تا در سال دوم نامنویسی کند.
استاد راهنمای او امریکو بارتولی است که در نقاشی فیگوراتیو شیوهای آزاد دارد.» در سال۱۳۲۵ منصوره از نخستین هنرمندان ایرانی است که در دوسالانه ونیز حضور پیدا میکند. در سال ۱۳۳۶ نگارخانه «وانتاجو» در شهر رم نمایشگاهی از ۱۹ پردهٔ نقاشی او را به تماشا میگذارد.
«گزارشگر هنری روزنامه دومنیکا در این باره نوشت: بهنظر میرسد که منصوره، نقاش آیندهدار ایرانی و میهمان عاشق رم، هوشمندانه از «مکتب رم» بهره گرفته و حال و هوای نقاشی ما را با پیچیدگی تزیینی و خیالی نقاشی قدیم ایرانی درآمیخته است.»
منصوره حسینی افزوده بر کارهای نقاشی در روزنامهها و مجلات هنری نقدهای اندیشهبرانگیز و پرمایه درباره نقاشی و هنرمندان نقاش قلم میزد.
آثار منصوره حسینی در نمایشگاههای انفرادی و گروهی متعددی در ایران، ایتالیا، چکسلواکی سابق، یوگسلاوی، و از جمله در دوسالانه تهران و دوسالانه ونیز به نمایش درآمده و جوایز متعددی نیز دریافت کرده است.
پیکر او در تاریخ ۸ تیر ۱۳۹۱ به خاک سپرده شد.