سهراب سهیلی
تحریم های امریکا که سیستم بانکی و پولی و نفت و گاز را
هدف اصلی ترین تحریم های خود قرار داده است
مسئولین کشور را به این صرافت انداخته است که
یکی از راه های دور زدن تحریم های امریکا مبادله غذا با نفت و گاز است.
کشور هایی که از تحریم نفتی ایران به صورت موقت معاف شده اند
بهترین موقعیت را الان دیده اند که به جای دلار نقد، غذا به ایران می دهند
و نفت و گاز می گیرند.
این مبادله که یقینا پایاپای نیست
تنها راه فرار از تحریم هاست.
کشورهایی چون عراق، هند، چین و سایر کشورهای منطقه که به نفت و گاز ایران احتیاج دارند
با دادن غذا و گرفتن نفت و گاز سود سرشاری را برای خود به ارمغان می آورند.
مشخص است که دولت ایران
راه چاره ای ندارد به جز بخشیدن منابع طبیعی کشور به خارجی ها.
در نتیجه تهدید جان بولتون
که گفت آنقدر به رژیم فشار می آوریم که دنده های آنها خورد شود
این محدودیت به وجود آمده است
که ایران نمی تواند ارز به کشور وارد کند.
حاکمان کشور فراموش کرده اند که ترامپ هرگز اوباما نمی شود
او حتی یک دلاری را هم مفت به هیچ کشوری نمی دهد.
او به دنبال مذاکره دو سر برد است.
آیا حاکمان به مذاکره ای برد- برد همچون برجام دست پیدا می کنند
یا تن به نوشیدن جام شوکران دیگری می دهند؟
نگام ، ناگفته های ایران ما